Sommige dingen die mensen zeggen over zelfmoord zijn waar.
Zelfmoord kan vaak voorkomen worden, bijvoorbeeld. Het is ook niet de enige manier om een einde te maken aan mentale en emotionele stress.
Het is waar dat zelfmoordgedachten vaak voorkomen, maar het ervaren van deze gedachten betekent niet noodzakelijk dat iemand van plan is ernaar te handelen.
Andere onwaarheden over zelfmoord komen nog veel te vaak voor. Deze valse overtuigingen stigmatiseren mensen die proberen om te gaan met overweldigende pijn verder, waardoor het voor hen nog moeilijker wordt om contact te zoeken en steun te krijgen.
Als je nu hulp nodig hebt
Als je iemand nodig hebt om mee te praten in een moment van nood, kunnen getrainde, meelevende crisisadviseurs luisteren en ondersteuning bieden bij het vinden van nuttige manieren om ermee om te gaan.
- Bel de National Suicide Prevention Lifeline op 800-273-8255.
- Sms HOME naar 741741 om Crisis Text Line te bereiken.
- Bel 866-488-7386 of sms START naar 678678 om een Trevor Project-adviseur voor LGBTQIA+-jongeren te bereiken.
Hier is nog een mythe die je waarschijnlijk bent tegengekomen: zelfmoord is een egoïstische daad.
Op het eerste gezicht lijkt deze mythe misschien redelijk plausibel. Het suggereert dat zelfmoord plaatsvindt wanneer mensen die veel pijn ervaren de impulsieve beslissing nemen om te sterven zonder na te denken over hoe de mensen in hun leven hen zouden kunnen missen en spijt hebben van hun verlies.
Toch destilleert dit begrip van zelfmoord de complexe factoren die bijdragen aan zelfmoord tot bijna niets. In het proces bewijst het een slechte dienst aan mensen die zelfmoord hebben overwogen, geprobeerd hebben of zijn overleden.
Hier is een nadere blik op enkele van de veronderstellingen die tot deze misvatting leiden.
Waarom denken mensen dat zelfmoord egoïstisch is?
Deze mythe kan, althans gedeeltelijk, betrekking hebben op de gevoelens van schuld, verlies of woede die mensen ervaren die proberen de dood van een dierbare door zelfmoord te verwerken.
Het is nooit gemakkelijk om de dood te begrijpen, maar het kan bijzonder moeilijk zijn als je geen antwoorden hebt en weinig hoop hebt op een dieper inzicht in een tragisch verlies.
Zelfmoord gebeurt vaak tijdens een moment van intense crisis, zodra iemand de grens heeft bereikt van wat hij kan verdragen. Een willekeurig aantal ervaringen kan zelfmoordgedachten oproepen, maar enkele veelvoorkomende triggers zijn:
schaamte, schuld of een gevoel van waardeloosheid
eenzaamheid of sociaal isolement
- ernstige gezondheidsproblemen
- ernstige psychische symptomen, waaronder depressie, posttraumatische stress of psychose
hopeloosheid voor de toekomst
Deze gevoelens en ervaringen kunnen pijn veroorzaken die zo overweldigend intens is dat het elk intern gefluister van aanmoediging overstemt en potentiële wegen naar genezing wegspoelt.
Iemand in deze ruimte ziet misschien geen weg vooruit voor zichzelf. Als buitenstaander kun je dit diep gevoelde leed over het algemeen niet bevatten, tenzij je zelf iets soortgelijks hebt meegemaakt. Dus het verliezen van iemand van wie je houdt door zelfmoord kan leiden tot verwarring, samen met verdriet en spijt.
Deze emoties zijn natuurlijk volkomen natuurlijk. Dat gezegd hebbende, is het ook belangrijk om te erkennen dat mensen over het algemeen uitdagingen met onzekerheid ervaren. Moeite met het dragen van de last van het niet weten, kan je laten verdwalen in een doolhof van ‘waarom’ en ‘wat als’.
Wat meer is, je leeft niet door dezelfde onrust en pijn, dus alternatieve opties kunnen je duidelijk opvallen:
- “Als ze maar…”
- “Waarom konden ze niet…”
- “Ik had moeten …”
Deze specifieke onzekerheid die vaak gepaard gaat met verdriet na het verlies van zelfmoord, kan de aannames aandrijven die het idee van zelfmoord als een egoïstische keuze versterken.
We betwisten vier van deze aannames hieronder.
1. Mythe: “Ze willen aandacht”
Zelfmoord weerspiegelt niet altijd een verlangen om te sterven, maar eerder een overtuiging dat leven met ernstige en langdurige pijn niet langer mogelijk is.
Het kan een hele tijd duren voordat iemand die aan zelfmoord denkt, zich openstelt voor deze gedachten en zegt dat ze in een crisis verkeren. Als ze dat echter wel doen, kun je ervan uitgaan dat ze echt hulp willen.
Als de pijn die ze delen niet zo verontrustend of overweldigend klinkt, lijkt het misschien redelijk om aan te nemen dat ze gewoon op zoek zijn naar aandacht. Deze veronderstelling brengt echter niets dan schade toe.
Iedereen heeft in de eerste plaats een ander niveau van tolerantie voor leed. Het is ook mogelijk dat ze het je alleen hebben verteld sommige waar ze mee te maken hebben.
Mensen praten niet over zelfmoord of doen geen pogingen om gewoon aandacht te vragen, maar ze… doen uw onmiddellijke aandacht en steun nodig hebben. Het afschrijven van hun pogingen om hulp te krijgen als een truc om aandacht te krijgen in plaats van ze serieus te nemen, zou uiteindelijk alleen maar kunnen bevestigen dat ze geloven dat er geen hulp beschikbaar is.
2. Mythe: “Ze zijn zwak”
De mythe dat zelfmoord egoïstisch is, gaat vaak samen met een andere vaak geuite overtuiging: zelfmoord duidt op mentale zwakte of een gebrek aan emotionele kracht.
Sommigen zouden kunnen wijzen op het feit dat de wereld vol lijden en pijn is, wat suggereert dat mensen met meer veerkracht en vastberadenheid gewoon “de kop opsteken” en het beste van hun omstandigheden maken.
Geen twee mensen reageren op dezelfde manier op trauma, levensuitdagingen en andere bronnen van leed, en het helpt nooit om een oordeel te vellen over iemands innerlijke wereld, ervaringen of vaardigheden.
Als je niet het volledige verhaal hebt, kan zelfmoord een plotselinge beslissing lijken, een ondoordachte en overhaaste reactie op een situatie die snel zou zijn verbeterd. In werkelijkheid proberen mensen vaak zelfmoord na zorgvuldige overweging en planning. Ze kunnen weken, maanden of zelfs jaren werken om het grootste deel van hun pijn op afstand te houden, wachtend en hopend dat dingen verbeteren.
Hoewel het probleem dat de laatste vonk toevoegt, van buitenaf relatief klein lijkt, kun je misschien niet de uitgestrektheid begrijpen van wat ze al zo lang hebben gedragen.
3. Mythe: “Ze hebben niet echt geprobeerd om hulp te krijgen”
Mensen overwegen soms zelfmoord voordat ze ooit contact hebben opgenomen met een therapeut of hulp hebben gezocht bij een andere hulpverlener.
Toch reserveren mensen in veel gevallen zelfmoord als laatste redmiddel, een laatste optie wanneer andere pogingen zijn mislukt.
Misschien hebben ze:
- werkte met meerdere therapeuten, die geen van allen de ondersteuning boden die ze nodig hadden
- heeft elke behandeling geprobeerd die werd aanbevolen voor hun gezondheid of geestelijke gezondheidstoestand, maar geen enkele leidde tot verbetering
- crisishulplijnen gebeld of ge-sms’t die niet erg behulpzaam bleken te zijn
- uitgeputte beschikbare middelen om werk te vinden of hun levensomstandigheden te veranderen
- keer op keer geprobeerd om vriendschappen en romantische relaties aan te gaan, maar geen van hen hield stand
- probeerden hun gevoelens te delen met dierbaren, maar voelden zich afgewezen of verkeerd begrepen
Onder de constante spanning van aanhoudend leed, kan het bijna onmogelijk worden om de resterende mogelijkheden te herkennen. Deze tunnelvisie zorgt ervoor dat zelfmoord niet alleen een uitweg lijkt, maar de… enkel en alleen methode van opluchting.
4. Mythe: “Ze hebben niet overwogen hoe hun dood anderen zal beïnvloeden”
Vergis je niet, veel mensen denken aan zelfmoord doen overweeg dit – zeer zorgvuldig.
Veel mensen die zelfmoordgedachten hebben, doen hun best om hun pijn te dragen en de dag door te komen, simpelweg omdat ze zich zorgen maken over het kwetsen van degenen van wie ze houden. Maar uiteindelijk zullen ze het misschien steeds moeilijker vinden om door te gaan, vooral als ze denken dat ze hun middelen voor ondersteuning hebben uitgeput.
Veel mensen doen ook een zelfmoordpoging omdat ze denken dat hun voortbestaan alleen een last is voor de dierbaren die voor hen zorgen. Met andere woorden, ze denken niet aan zichzelf wanneer ze een zelfmoordplan maken. In plaats daarvan geloven ze echt dat hun dood het leven zal verbeteren van de mensen om wie ze het meest geven.
Je zou een geliefde met zelfmoordgedachten kunnen geruststellen dat ze geen last zijn, dat je hulp en ondersteuning wilt bieden. Tijdens een crisis kunnen ze het echter moeilijker hebben om dit als waarheid te accepteren. Ze kunnen zich zelfs schuldig voelen omdat ze je in die positie hebben gebracht.
Vergeet niet dat veel mensen met zelfmoordgedachten ook met een depressie leven. Deze psychische aandoening gaat vaak gepaard met gevoelens van schaamte en waardeloosheid, om nog maar te zwijgen van een algemeen gevoel van hopeloosheid dat dingen ooit zullen verbeteren of veranderen.
Voor mensen die problemen met deze gevoelens ervaren, biedt zelfmoord meer dan een manier om verlichting te vinden van ondraaglijke pijn. Het biedt ook een manier om dingen gemakkelijker te maken voor de mensen die voortdurend hun crises doorstaan.
het komt neer op
Het in gedachten houden van een laatste mythe kan een grote bijdrage leveren aan het voorkomen van zelfmoord: het is gewoon niet waar dat als iemand vraagt of hij zelfmoordgedachten heeft, hij of zij aan zelfmoord zal denken of hem zal inspireren om naar zijn gedachten te handelen. Integendeel zelfs.
Als je iemand vraagt naar suïcidale gedachten, laat je hem of haar weten dat ze die gedachten veilig met je kunnen delen. Kortom, je verwijdert één barrière die hen verhindert om hulp te krijgen.
Hier leest u hoe u een geliefde kunt helpen die over zelfmoord praat.
Crystal Raypole heeft eerder gewerkt als schrijver en redacteur voor GoodTherapy. Haar interessegebieden zijn Aziatische talen en literatuur, Japanse vertaling, koken, natuurwetenschappen, sekspositiviteit en geestelijke gezondheid. In het bijzonder zet ze zich in om het stigma rond psychische problemen te helpen verminderen.
