Nieuwe methode om nanoplastics in het menselijk lichaam op te sporen

Hoe tel je de nanoplastics in je lichaam? Leidse onderzoekers publiceerden een methode in Natuurprotocollen vandaag zou dat dit gemakkelijker moeten maken, en een belangrijke ontwikkeling voor zowel milieu- als medicijnonderzoek.

Moleculair gezien lijkt plastic vrij veel op organisch materiaal. Dat maakt het een moeilijk te detecteren stof in levende wezens. “Alles met koolstofatomen is moeilijk te meten in organismen, dus ook plastic”, legt Martina Vijver, hoogleraar Ecotoxicologie, uit. “Dieren en planten zelf bestaan ​​grotendeels uit koolstof. Dus wat meet je: het plastic of het organisme zelf?”

Op de juiste manier detecteren

De nieuwe methode die is ontwikkeld door de hoogleraren Martina Vijver en Willie Peijnenburg in samenwerking met een consortium onder leiding van dr. Fazel Monikh licht een tipje van de sluier op. Door nanoplastics eerst metaal te laten absorberen, kun je ze daarna veel makkelijker volgen. Als je ze maar weer op de juiste manier opspoort.

Het artikel dat vandaag verscheen in Natuurprotocollen beschrijft de verschillende manieren waarop je de metalen nanoplastics terug kunt vinden. “Hierdoor kun je zien wat er met de nanoplastics gebeurt nadat ze zijn opgenomen”, zegt Vijver. “Bijvoorbeeld welke dieren ze oppikken, of welke organen ze oppikken? En ook: hoeveel plastic deeltjes pikken ze op? Dat kun je dan allemaal meten.”

Het paper beschrijft dus vooral de manier waarop dit onderzoek kan worden gedaan. “Het is eigenlijk een heel droog papier om te lezen”, lacht Vijver. “Maar voor wetenschappers is het belangrijk dat we hetzelfde protocol kunnen gebruiken. Zo zijn de verschillende resultaten vergelijkbaar.”

“We vinden het heel logisch om te weten waar stoffen in het milieu zitten”, zegt Vijver. “Maar we moeten ook weten waar ze zich in cellen of organismen bevinden. Worden ze bijvoorbeeld opgeslagen in de vettige delen of in de lichaamsvloeistoffen? Met deze methode kunnen we dat precies ontdekken.”

En niet alleen ecologen zijn daar blij mee. Vijver: “Dit protocol is ook heel belangrijk voor de ontwikkeling van medicijnen. Je kunt het heel gemakkelijk gebruiken om erachter te komen hoe goed medicijnen op de juiste plek in het lichaam terechtkomen.”