Onderzoekers melden een mogelijke nieuwe behandeling voor lekkende darm met behulp van van melk afgeleide extracellulaire blaasjes

De darm- of darmbarrière is cruciaal voor de opname van voedingsstoffen en het voorkomen dat schadelijke stoffen in de bloedbaan terechtkomen. Onder zieke omstandigheden kan de verstoring van de darmbarrière de doorlaatbaarheid vergroten en resulteren in een “lekkende darm”.

Het “leaky gut”-syndroom gaat vaak gepaard met symptomen zoals chronische diarree, obstipatie of een opgeblazen gevoel. Het is in verband gebracht met vele ziekten, waaronder inflammatoire darmaandoeningen en niet-alcoholische leververvetting.

Beide ziekten komen veel voor in de algemene bevolking, waarbij de laatste ongeveer 40% van de Singaporese bevolking treft, terwijl inflammatoire darmziekte 1-3 op de 10.000 Singaporezen treft. De behandelingsopties voor deze twee veel voorkomende ziekten zijn echter beperkt. Het repareren van de lekkende darm is dus een mogelijke strategie voor de behandeling van deze ziekten.

Tegelijkertijd speelt melk, als eerste functionele voeding van de natuur, een essentiële rol bij de ontwikkeling van de darmbarrière en het darmimmuunsysteem. Zowel menselijke als rundermelk zijn rijk aan extracellulaire blaasjes (mEV’s), deeltjes van nanogrootte die nuttige componenten bevatten die de darmimmuniteit en de kwaliteit van darmbacteriën kunnen verbeteren.

Het is echter onduidelijk of mEV’s de darmbarrière beschermen en de lekkende darm behandelen.

Daartoe heeft assistent-professor Jiong-Wei Wang van het Nanomedicine Translational Research Program en Center for NanoMedicine aan de Yong Loo Lin School of Medicine, National University of Singapore (NUS Medicine), in samenwerking met professor Huaxi Yi van Ocean University of China, leidde een onderzoeksteam om de mogelijke behandelingseffecten van mEV’s op de lekkende darm te onderzoeken. Deze studie is gepubliceerd in Wetenschappelijke vooruitgang.

De mEV’s worden verkregen door melkvet, eiwitten en lactose te verwijderen met een in-house aanpak ontwikkeld door Asst Prof Wang en zijn team. Ze ontdekten dat grote hoeveelheden eiwitten en kleine nucleïnezuren in mEV’s in verband worden gebracht met de darmbarrièrefunctie. De mEV’s die zijn geëxtraheerd uit zowel menselijke moedermelk als koemelk hebben vergelijkbare therapeutische inhoud. De behandelingseffectiviteit van mEV’s werd aangetoond in laboratoriummodellen.

Na orale toediening van mEV’s aan de modellen, zagen de onderzoekers dat hun darmontsteking werd onderdrukt en dat de beschadigde darmbarrière werd hersteld. Wat nog belangrijker is, de mEV’s verhinderden het lekken van darmbacteriële toxines in de bloedbaan, waardoor toxine-geïnduceerde leverschade effectief werd voorkomen.

Dit illustreert dat orale toediening van mEV’s mogelijk de lekkende darm kan genezen en de progressie van inflammatoire darmaandoeningen en niet-alcoholische leververvetting effectief kan vertragen.

“Een lekkende darm is een veelvoorkomend effect van veel ziekten. Of de lekkende darm een ​​symptoom of een oorzaak van die ziekten is, blijft echter discutabel. Ons onderzoek toont aan dat het behandelen van de lekkende darm met mEV’s zowel inflammatoire darmaandoeningen als niet-alcoholische ziekten kan verbeteren. leververvetting, twee soorten ziekten die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben”, zegt assistent-prof Wang, de hoofdauteur van deze studie.

“Een andere interessante bevinding is dat mEV’s worden geëxtraheerd uit melk die in verschillende stadia na de zwangerschap wordt geproduceerd¾colostrum, tijdelijke of rijpe melk, ze bieden allemaal een vergelijkbare bescherming van de darmbarrière, “voegde assistent-prof Wang toe.

Colostrummelk verwijst naar de melk die in eerste instantie door de borst wordt geproduceerd tijdens de zwangerschap, terwijl overgangsmelk verwijst naar melk die 2 tot 3 dagen na de bevalling wordt geproduceerd. De melk gaat dan geleidelijk over van biest naar rijpe melk.

Volgens het onderzoeksteam moet een volwassen mens mogelijk 1 liter melk per dag drinken om therapeutische effecten op de bovengenoemde ziektetoestanden te bereiken. De mEV’s zijn dus gunstiger voor personen met lactose-intolerantie.

Momenteel onderzoeken de onderzoekers de mechanismen die ten grondslag liggen aan de behandelingseffecten. Het team werkt ook samen met artsen om in de nabije toekomst klinische proeven met patiënten te onderzoeken.