Wetenschappers rustten haaien uit met camera’s om een ​​koolstofreservoir half zo groot als Florida in kaart te brengen
Tijgerhaaien uitgerust met camera’s (een hier afgebeeld) hielpen onderzoekers om ’s werelds grootste zeegrasecosysteem in kaart te brengen.
Wetenschappers hebben samengewerkt met tijgerhaaien om de grootste uitgestrektheid van zeegras op aarde bloot te leggen.
Een grootschalig onderzoek van de Bahama’s Banks – een cluster van onderwaterplateaus rond de Bahama-archipel – onthult 92.000 vierkante kilometer zeegrasrapporteren zeebioloog Oliver Shipley en collega’s op 1 november Natuurcommunicatie. Dat gebied is ongeveer gelijk aan de helft van Florida.
De bevinding breidt het geschatte wereldwijde gebied bedekt met zeegras uit met 41 procent – een potentiële zegen voor het klimaat op aarde, zegt Shipley van de in Herndon, Virginia gevestigde non-profitorganisatie voor oceaanbehoud Beneath The Waves.
Zeegras kan millennia lang koolstof vastleggen 35 keer sneller dan tropische regenwouden. De nieuw in kaart gebrachte zeeprairie kan 630 miljoen ton koolstof opslaan, of ongeveer een kwart van de koolstof die wereldwijd door zeegras wordt vastgehouden, schat het team.
Zoveel zeegras in kaart brengen was een kolossale taak, zegt Shipley. Geleid door eerdere satellietwaarnemingen doken hij en zijn collega’s 2.542 keer in het glinsterende blauwe water om de weilanden van dichtbij te onderzoeken. Het team rekruteerde ook acht tijgerhaaien om hun inspanningen te ondersteunen. Vergelijkbaar met leeuwen die zebra’s besluipen door hoog gras op de Afrikaanse savanne, patrouilleren de haaien velden met golvend zeegras om grazende dieren te eten (Serienummer: 29-01-2018; SN: 5/21/19, SN: 2/16/17).
“Zonder de hulp van tijgerhaaien hadden we nergens in de buurt van de mate van in kaart kunnen brengen die we in kaart hebben gebracht”, zegt Shipley.
Het team ving de haaien met drumlijnen en sleepte ze allemaal op een boot, monteerde een camera en een volgapparaat op de rug van het dier voordat ze het loslieten. De haaien waren meestal binnen 10 minuten weer in het water. Het team opereerde als “een NASCAR-pitcrew”, zegt Shipley.
Onderzoekers hadden eerder voorgesteld om zeegrasbegrazing te volgen zeeschildpadden en zeekoeien weilanden te vinden. Maar tijgerhaaien waren een slimme keuze omdat ze verder en dieper zwerven, zegt Marjolijn Christianen, een marien ecoloog aan Wageningen University & Research in Nederland die niet betrokken was bij het nieuwe werk. “Dat is een voordeel.”
Shipley en collega’s zijn van plan samen te werken met andere dieren – waaronder maanvissen – om meer onderzeese weiden bloot te leggen (SN: 5/1/15). “Hiermee [approach]de wereld is onze oester’, zegt hij.
