De ouder van HBO, WarnerMedia, brengt de massa in verwarring door een nieuwe bredere streamingdienst genaamd HBO Max te lanceren naast de bestaande diensten HBO NOW en HBO Go. De redenen waarom vormen een complexe maar fascinerende geschiedenis van de moderne Amerikaanse mediaontwikkeling.
HBO is de oorspronkelijke tv-abonnementsservice
Toen televisie-inhoud het huis binnenkwam via microgolfantennes in plaats van internetbuizen, werd HBO opgericht als een betaalde dienst voor de beste inhoud die beschikbaar is in sport, komedie, films en documentaires. De eerste uitzending in november 1972 was een NHL-game, gevolgd door een film van Paul Newman en Henry Fonda.
Sinds de oprichting bloeit HBO als een op abonnementen gebaseerde televisiedienst in de hele satelliet-, digitale en streaming-tijdperken. Hoewel het meestal de rijkere huishoudens van Amerika waren die de satellietschotels of kabeldozen konden betalen die nodig waren om zelfs maar toegang te krijgen tot het dure abonnement, hebben talloze Amerikanen hotels en motels zien adverteren met ‘Free HBO’. Dit verving de alomtegenwoordige attractie “Free Color TV”.
Het was meer dan exclusieve content voor volwassenen en kinderen die van HBO een nationale mediagigant maakten. Naast het succes van de originele specials van HBO, zorgde een gestage groei van gecompliceerde contracten met klanten, partners en concurrenten ervoor dat het HBO-merk nationaal synoniem werd voor premium content, terwijl het tegelijkertijd een enorme hoofdpijn van rechtenbeperkingen, toegangsproblemen en exclusiviteitsovereenkomsten opleverde die ze variëren allemaal op basis van talloze minutenfactoren.
HBO is een wirwar van tientallen jaren oude contractuele relaties
In de loop van de decennia is HBO uitgegroeid tot wat het nu is door allerlei soorten consolidaties, buyouts, joint venture-groepen en meer zakelijke onzin; en dat terwijl ze zich richten op de betalende klanten die misschien nog een HBO-gerecht in hun achtertuin hebben (of, de goden verhoede, hun voortuin). Deze wettelijke verplichtingen zijn de belangrijkste drijfveer achter WarnerMedia’s beslissing om het probleem te “vereenvoudigen” door een geheel nieuwe dienst te lanceren in plaats van deze juridische nachtmerrie te ontwarren.
HBO’s eerste stap in de digitale ruimte, gelanceerd in 2001: een gratis add-on-service voor bestaande abonnees genaamd HBO On Demand. Het bestaat nog steeds, hoewel alleen bestaande abonnees er toegang toe hebben. Acht jaar later lanceerde HBO HBO op Breedband, dat het jaar daarop werd omgedoopt tot HBO Go. Het was functioneel vergelijkbaar met HBO On Demand, maar in plaats van alleen beschikbaar te zijn voor directe abonnees van HBO via een kabelbox, werd HBO Go digitaal beschikbaar gemaakt via contractuele partnerschappen voor klanten die hun eigen contracten hadden met bedrijven als AT&T, Comcast, Cox, DirecTV , Schotel en meer.
Maar zelfs met de lancering van de HBO Go-streamingdienst, was de enige manier om voor HBO te betalen, een abonnement te nemen via een tv-aanbieder. Je kon er HBO niet rechtstreeks voor betalen.
Veertien jaar na de lancering van HBO On Demand creëerde HBO HBO Now als een op zichzelf staand abonnement dat kon concurreren met opkomende streamingdiensten zoals Netflix en de Blockbuster Movie Pass. U kunt zich erop abonneren via de website van HBO, zelfs zonder een tv- of kabelcontract.
Omdat dit de nieuwe dienst van HBO was, was de inhoud meestal beperkt tot HBO-originelen. In 2020 ontwikkelde het moederbedrijf van HBO WarnerMedia een enorme uitbreiding van HBO Now, HBO Max genaamd, die HBO Now niet zal vervangen, maar de enorme holdings van de moedermaatschappij in heel mediadom zal gebruiken om het totale contentaanbod uit te breiden.
HBO heeft een enorm bestaand klantenbestand om te overwegen. Hoewel het aantal services verwarrend is, krijgen nieuwe en oude klanten met HBO Max een substantieel beter product. Ondertussen kan HBO nog steeds de complexe contracten nakomen met de miljoenen klanten en tientallen partners die HBO de afgelopen halve eeuw heeft aangetrokken.
