IPv4-adressen op het openbare internet zijn bijna op. Microsoft betaalde $ 7,5 miljoen voor Nortel’s 666.624 IP-adressen toen Nortel in 2011 failliet ging – dat is meer dan $ 8 per IP-adres. IPv4 heeft technische problemen en IPv6 is de oplossing.
Helaas is de implementatie van IPv6 te lang uitgesteld. Als IPv6 jaren geleden was geïmplementeerd, zou de overgang van de oudere standaard naar de nieuwere veel soepeler zijn verlopen.
Image Credit: Bob Mical op Flickr
Technische problemen met IPv4
In 1980 werden de adressen van Internet Protocol versie 4 gedefinieerd als 32-bits getallen. Dit leverde in totaal 2 op32 IPv4-adressen – dat zijn 4294967296 of 4,2 miljard adressen. In 1980 leken dit misschien veel adressen, maar tegenwoordig zijn er veel meer dan 4,2 miljard op het netwerk aangesloten apparaten op aarde. Het aantal apparaten dat op internet is aangesloten, zal natuurlijk alleen maar toenemen. Om het nog erger te maken, zijn sommige van deze IPv4-adressen gereserveerd voor speciale gevallen, dus het internet heeft minder dan 4,2 miljard openbaar routeerbare IPv4-adressen tot zijn beschikking.
Er zijn lang niet genoeg openbaar routeerbare adressen beschikbaar voor elk apparaat op internet om een uniek apparaat te hebben. Een ding dat heeft geholpen, is de vertaling van netwerkadressen (NAT), die de meeste thuisnetwerken gebruiken. Als u een router in uw huis heeft, neemt deze een enkel openbaar routeerbaar IP-adres van uw internetprovider en deelt dit met de netwerkapparaten in uw huis. Om het enkele IPv4-adres te delen, creëert het een lokaal netwerk en elk netwerkapparaat achter de router heeft zijn eigen lokale IP-adres. Dit veroorzaakt problemen bij het uitvoeren van serversoftware en vereist meer gecompliceerde port forwarding.
Carrier-grade NAT is één oplossing – in feite zou elke computer die een internetserviceprovider gebruikt zich op een lokaal netwerk bevinden dat specifiek is voor die ISP. De ISP zou zelf de vertaling van netwerkadressen implementeren, net als een thuisrouter. Individuen zouden geen openbaar routeerbare IP-adressen hebben en het zou niet mogelijk zijn om bepaalde vormen van serversoftware uit te voeren waarvoor inkomende verbindingen nodig zijn.
Image Credit: Jemimus op Flickr
Hoe IPv6 de problemen oplost
Om toekomstige uitputting van IPv4-adressen te voorkomen, werd IPv6 ontwikkeld in 1995. IPv6-adressen worden gedefinieerd als 128-bits getallen, wat betekent dat er maximaal 2128 mogelijke IPv6-adressen. Met andere woorden, er zijn meer dan 3.402 × 1038 IPv6-adressen – een veel groter aantal.
Naast het oplossen van het probleem van de uitputting van IPv4-adressen door meer dan voldoende adressen op te geven, biedt dit grote aantal extra voordelen: elk apparaat zou een wereldwijd routeerbaar openbaar IP-adres op internet kunnen hebben, waardoor de complexiteit van het configureren van NAT wordt geëlimineerd.
Image Credit: Justin Marty op Flickr
Dus wat is de vertraging?
VERWANT: Gebruikt u al IPv6? Zou het u zelfs iets kunnen schelen?
IPv6 werd voltooid in 1998, 14 jaar geleden. Je zou kunnen aannemen dat dit probleem al lang geleden opgelost had moeten zijn, maar dat is niet het geval. De implementatie is erg traag verlopen, ondanks hoe lang IPv6 al bestaat. Sommige software is nog steeds niet IPv6-compatibel, hoewel er veel software is bijgewerkt. Sommige netwerkhardware is mogelijk ook niet IPv6-compatibel – terwijl fabrikanten firmware-updates zouden kunnen uitbrengen, verkopen veel van hen liever nieuwe, voor IPv6 geschikte hardware. Sommige websites hebben nog geen IPv6-adressen of DNS-records en zijn alleen bereikbaar op IPv4-adressen.
Gezien de noodzaak om software te testen en bij te werken en hardware te vervangen, heeft IPv6-implementatie voor veel organisaties geen prioriteit. Met voldoende IPv4-adresruimte beschikbaar, was het gemakkelijk om de implementatie van IPv6 uit te stellen tot de toekomst. Met de op handen zijnde uitputting van de beschikbare IPv4-adressen, is deze zorg dringender geworden. De implementatie is aan de gang, met “dual-stack” -implementatie die de overgang vereenvoudigt – moderne besturingssystemen kunnen tegelijkertijd zowel IPv4- als IPv6-adressen hebben, waardoor de implementatie soepeler verloopt.
