Wetenschappers ontwikkelen met nanozilver geïmpregneerde zijden hechtdraad tegen infectie van de operatiewond

De afgelopen jaren heeft de hechting van micro-organismen aan oppervlakken of coatings grote gezondheidsrisico’s voor de mens met zich meegebracht. Hiervan is microbiële hechting en groei op chirurgische hechtlijnen verantwoordelijk voor meer dan 20% van de gezondheidsgerelateerde infecties bij patiënten.

Als gevolg hiervan is uitgebreid onderzoek uitgevoerd om strategieën te ontwikkelen voor het voorkomen of verminderen van de vorming van bacterie- of schimmelkolonies op hechtingen.

“Nanozilver heeft veel aandacht gekregen onder onderzoekers vanwege de al lang bekende antimicrobiële eigenschappen. De optische en structurele kenmerken maken het een aantrekkelijke kandidaat voor biomedische toepassingen.

“Het kan worden gesynthetiseerd met behulp van zowel groene als chemische methoden, hoewel het doorgaans een negatieve lading heeft, wat de stabiliteit en opslagmogelijkheden in gevaar kan brengen”, zegt Dr. Ravichandran Manisekaran, hoofdwetenschapper van de Nanostructures and Biomaterials-groep.

Een team van onderzoekers van de Nationale School voor Hogere Studies (ENES), Leon-eenheid, die verbonden is aan de Nationale Autonome Universiteit van Mexico (UNAM), heeft een zeer stabiele colloïdale synthese van positief geladen nanozilver ontwikkeld met behulp van een polymeer.

De biologische impact van deze synthese was onlangs gepubliceerd in ACS Omegawaar de effectiviteit ervan bij het coaten van zijden hechtingen en het remmen van de groei van micro-organismen door het onderzoeksteam werd gedetailleerd.

Onze benadering van de productie en coating van de hechtdraad is zowel eenvoudig als niet-invasief, zodat de intrinsieke eigenschappen van het materiaal niet in het gedrang komen. Bij contact met negatief geladen micro-organismen geeft het positief geladen nanozilver zijn ionen vrij, waardoor een reeks gebeurtenissen op gang komt die culmineren in het snelle antimicrobiële effect en de onderdrukking van de groei.

Onze methodologie stelt een proces voor dat nanodeeltjes oplevert met een diameter van minder dan 15 nm, die een hoge mate van kationische lading vertonen, en demonstreert de capaciteit voor langdurige opslag van maximaal 10 maanden tot een jaar. Het is essentieel om de kosten te minimaliseren, gevaarlijke stoffen te elimineren en de noodzaak van post-synthesebehandelingen te vermijden.

De effecten werden beoordeeld tegen drie micro-organismen, Candida albicans, Streptococcus mutans en Staphylococcus aureus, die als modelorganismen dienden.

De bevindingen van onze studie onthullen niet alleen een nieuwe aanpak voor de productie van nanomaterialen waarbij polymeren worden gebruikt als reducerende en stabiliserende middelen om nanozilver met een hoge colloïdale en kationische lading te synthetiseren, maar tonen ook hun potentieel aan op biomedisch gebied voor het effectief bestrijden van bacteriën en schimmels zonder toxiciteit te veroorzaken. cellen. Dit vertegenwoordigt een belangrijke innovatie en zou kunnen leiden tot nieuwe onderzoeksmogelijkheden op dit gebied.

“Nanozilver wordt steeds vaker verwerkt in verschillende alledaagse toepassingen, variërend van cosmetica tot farmaceutische producten. Als zodanig kan ons ontwerp en de ontwikkeling van nanodeeltjes potentieel worden opgeschaald om superbacteriën in de nabije toekomst te bestrijden, terwijl tegelijkertijd het voortdurende debat over de negatieve aspecten van nanomaterialen wordt aangepakt. , wat een onderwerp van discussie is onder onderzoekers”, zegt Manisekaran.

Dit verhaal maakt deel uit van Wetenschap X-dialoogwaar onderzoekers bevindingen uit hun gepubliceerde onderzoeksartikelen kunnen rapporteren. Bezoek deze pagina voor informatie over Science X Dialog en hoe u kunt deelnemen.