De dode ster draait ook extreem snel en heeft een krachtig magnetisch veld
Met een straal van ongeveer 2.100 kilometer is een pas ontdekte witte dwerg (links in deze afbeelding) net iets groter dan de maan (rechts).
Slechts een klein beetje groter dan de maan, een pas ontdekte witte dwerg is de kleinste in zijn soort die bekend is.
De witte dwerg, een soort overblijfsel dat achterblijft wanneer bepaalde sterren uitsterven, heeft een straal van ongeveer 2.100 kilometer, rapporteren onderzoekers 30 juni in Natuur. Dat is opmerkelijk dicht bij de straal van ongeveer 1700 kilometer van de maan. De meeste witte dwergen zijn dichter bij de grootte van de aarde, die een straal van ongeveer 6.300 kilometer heeft.
De kleine omvang van de witte dwerg betekent, contra-intuïtief, dat het ook een van de meest massieve bekende objecten in zijn soort is, met ongeveer 1,3 keer de massa van de zon. Dat komt omdat witte dwergen krimpen naarmate ze zwaarder worden (SN: 8/12/20).
“Dat is niet de enige zeer verbazingwekkende eigenschap van deze witte dwerg”, zei astrofysicus Ilaria Caiazzo van Caltech op 28 juni tijdens een online persconferentie. “Het is ook snel aan het draaien.”
De witte dwerg draait ongeveer eens in de zeven minuten rond. En het heeft een krachtig magnetisch veld, meer dan een miljard keer de sterkte van dat van de aarde. Caiazzo en collega’s ontdekten het ongewone stellaire overblijfsel, genaamd ZTF J1901+1458 en bevinden zich op ongeveer 130 lichtjaar van de aarde, met behulp van de Zwicky Transient Facility van het Palomar Observatory in Californië, dat zoekt naar objecten in de lucht die in helderheid veranderen.
De witte dwerg is waarschijnlijk gevormd toen twee witte dwergen om elkaar heen cirkelden en samensmolten tot een enkele witte dwerg met een extra grote massa en een extra klein formaat, zegt het team. Die convergentie zou ook de witte dwerg hebben doen opleven en hem een ​​sterk magnetisch veld hebben gegeven.
Deze witte dwerg leeft op de rand: als hij veel massiever was, zou hij zijn eigen gewicht niet kunnen dragen, waardoor hij zou exploderen. Het bestuderen van dergelijke objecten kan wetenschappers helpen de grenzen te begrijpen van wat mogelijk is voor deze dode sterren.
