Soorten non-Hodgkin-lymfoom

Diffuus grootcellig B-cellymfoom

Diffuus grootcellig B-cellymfoom is het meest voorkomende type lymfoom en compenseert ongeveer een derde van alle gevallen van NHL. Bij benadering 7 van de 100.000 mensen in de Verenigde Staten krijgen elk jaar diagnoses.

Dit agressieve type lymfoom leidt tot de ontwikkeling van B-cellen die groter zijn dan normaal. Het begint meestal in een lymfeklier, diep in uw lichaam of in een gebied dat u kunt voelen, zoals uw nek of oksel. Het kan zich ook in uw botten, hersenen, ruggenmerg of darmen ontwikkelen.

Dit type komt vaker voor bij degenen die bij de geboorte als man zijn toegewezen, en het komt vaker voor met de leeftijd. De gemiddelde leeftijd van degenen met dit type is 64. De mediane leeftijd betekent dat van alle mensen met deze aandoening de helft ouder is dan deze leeftijd en de andere helft jonger.

Diffuus grootcellig B-cellymfoom heeft de neiging zich snel te ontwikkelen, maar reageert vaak op behandeling. Wat betreft 75 procent van de mensen heeft geen tekenen van ziekte na de eerste behandeling. Behandelingen omvatten gewoonlijk chemotherapie, bestralingstherapie of immunotherapie.

Folliculair lymfoom

Folliculair lymfoom is de op één na meest voorkomende vorm van NHL en compenseert 1 op de 5 lymfomen in de Verenigde Staten. Wat betreft 6 op 100.000 mensen in de Verenigde Staten krijgen elk jaar een diagnose van folliculair lymfoom.

De mediane leeftijd van mensen met folliculair lymfoom is 55, en folliculair lymfoom is meestal zeldzaam bij kinderen. Degenen die bij de geboorte een vrouw zijn toegewezen, worden iets meer getroffen dan de mannen die zijn toegewezen.

Symptomen variëren op basis van de omvang van de kanker en het getroffen gebied. Het veroorzaakt vaak pijnloze vergroting van een lymfeklier, meestal in de nek, oksel of lies.

Deze vorm van lymfoom ontstaat in B-cellen. Het dankt zijn naam aan de klompjes B-cellen die de neiging hebben zich in de lymfeklieren te vormen.

Folliculair lymfoom heeft de neiging om langzaam te vorderen. Het reageert vaak op behandeling, maar kan moeilijk te genezen zijn. De behandeling kan variëren van “kijken en wachten” tot bestralingstherapie, chemotherapie en immunotherapie.

De gemiddelde overlevingskans is meer dan 20 jaar. Sommige mensen ontwikkelen geen symptomen, terwijl anderen terugkerende levensbedreigende complicaties hebben.

Marginale zone lymfoom

Marginale zone-lymfoom is een groep langzaam groeiende lymfomen die ontstaat in B-cellen die er onder een microscoop klein uitzien. Ze vormen ongeveer 8 procent van de NHL-zaken. De gemiddelde leeftijd waarop de diagnose wordt gesteld is 60 jaar, en het komt iets vaker voor bij de vrouwen die bij de geboorte zijn toegewezen dan bij de mannen.

Het meest voorkomende type marginale zone-lymfoom, mucosa-geassocieerd lymfoïde weefsel (MALT) lymfoom, ontwikkelt zich in weefsels buiten uw lymfeklieren, waaronder uw:

• maag
• long
• huid
• schildklier
• speekselklieren
• oogweefsel

Veel soorten MALT zijn gekoppeld aan bacteriën of virale infecties. Symptomen kunnen variëren, afhankelijk van welk deel van uw lichaam wordt aangetast. Het veroorzaakt vaak niet-specifieke symptomen zoals:

• lichte koorts
• Nacht zweet
• vermoeidheid

Mensen met deze vorm van lymfoom hebben meestal een goede prognose, waarbij meer dan de helft van de mensen meer dan 10 jaar. Drie factoren die verband houden met gunstige resultaten zijn:

• stadium 1 of 2 ziekte hebben
• jonger dan 70 jaar zijn
• een normaal serumlactaatdehydrogenase (LDH)

Bij mensen die in alle drie de categorieën vallen, is het overlevingspercentage meer dan 99 procent. De behandeling omvat vaak chemotherapie, immunotherapie of bestralingstherapie. Chirurgie wordt zelden gebruikt als de kanker slechts in één deel van uw lichaam wordt gevonden.

Mantelcellymfoom

Mantelcellymfoom maakt ongeveer 6 procent van de NHL’s uit en wordt meestal gediagnosticeerd bij degenen die bij de geboorte in de zestig zijn toegewezen aan mannen. Het beïnvloedt ongeveer 1 persoon op 200.000 per jaar. Mantelcellymfoom kan langzaam of snel groeien, maar het is meestal al door het lichaam verspreid tegen de tijd dat het wordt gediagnosticeerd.

Mantelcellymfoom ontwikkelt zich in B-cellen en onderscheidt zich door de overexpressie van een eiwit genaamd cycline D1 dat de celgroei stimuleert.

Sommige mensen hebben geen symptomen op het moment van hun diagnose. Meer dan 80 procent van de mensen heeft gezwollen lymfeklieren.

Het blijft grotendeels ongeneeslijk, waarbij de helft van degenen met de aandoening minder dan 5 jaar. Behandelingsopties omvatten:

• chemotherapie
• kijken en wachten
• stamceltransplantaties
• gerichte therapie
• immunotherapie

Perifeer T-cellymfoom

Perifeer T-cellymfoom is een groep lymfomen die zich ontwikkelt in T-cellen en natural killer (NK)-cellen. “Perifeer” betekent dat het ontstaat in lymfeweefsel buiten uw beenmerg. Deze lymfomen kunnen zich ontwikkelen in uw:

• milt
• lymfeklieren
• maagdarmkanaal
• huid
• lever

Ze verzinnen ongeveer 5 tot 15 procent van NHL’s in westerse landen.

De meest voorkomende leeftijdscategorie voor diagnose is: 65 tot 70.

De meeste subtypes zijn agressief. De initiële behandeling bestaat meestal uit meerdere geneesmiddelen voor chemotherapie. De meeste patiënten hervallen na de eerste behandeling, daarom raden sommige artsen een hoge dosis chemotherapie aan in combinatie met een stamceltransplantatie.

De symptomen variëren afhankelijk van het subtype. Veel subtypes veroorzaken soortgelijke symptomen als andere vormen van lymfoom, zoals koorts, gezwollen lymfeklieren en vermoeidheid. Sommige subtypes kunnen huiduitslag veroorzaken.

Risicofactoren van het ontwikkelen van perifeer T-cellymfoom omvatten:

• familiegeschiedenis van bloedkanker
• eczeem
• psoriasis
• coeliakie
• zwaar roken
• bepaalde beroepen zoals textielarbeiders en elektriciens

De prognose voor mensen met perifeer T-cellymfoom varieert sterk, afhankelijk van het subtype.

Chronische lymfatische leukemie/kleincellig lymfocytisch lymfoom

Chronische lymfatische leukemie (CLL) en kleincellig lymfocytisch lymfoom (SLL) zijn in wezen dezelfde ziekte. Als de meeste kankercellen zich in uw bloedbaan en beenmerg bevinden, wordt dit CLL genoemd. Wanneer de meeste kankercellen in uw lymfeklieren worden gevonden, wordt dit SLL genoemd.

CLL en SLL ontwikkelen zich in B-cellen en hebben de neiging langzaam te vorderen. Wat betreft 4,6 van 100.000 mensen in de Verenigde Staten ontwikkelen deze ziekten elk jaar.

De meeste mensen hebben geen duidelijke symptomen en het wordt vaak gedetecteerd tijdens routinematig bloedonderzoek. Sommige mensen kunnen algemene symptomen ervaren, zoals een gevoelige buik of een vol gevoel na het eten van een kleine hoeveelheid.

De behandeling kan bestaan ​​uit kijken en wachten, chemotherapie of bestralingstherapie.

Volgens het National Cancer Institute is het 5-jaars relatieve overlevingspercentage van CLL: 87,2 procent.

Er zijn meer dan 60 soorten NHL die grofweg kunnen worden onderverdeeld in B-cellymfomen of T-cel- en naturalkillercellymfomen. De meeste soorten NHL beïnvloeden uw B-cellen.

De symptomen van veel soorten lymfoom zijn vergelijkbaar, en ze zijn meestal onmogelijk te onderscheiden zonder laboratoriumtests die uw bloed- en beenmergcellen analyseren. Praat met uw arts als u symptomen opmerkt of als u vragen heeft over non-Hodgkin-lymfoom.