Hoe Xanax-verslaving te herkennen en te behandelen?

Wat zijn de bijwerkingen van gebruik?

Op korte termijn ontspant Xanax de spieren en verlicht het rusteloosheid en angst.

Het kan ook “rebound” -symptomen veroorzaken. Dit gebeurt wanneer de symptomen waarvoor u Xanax gebruikt om te behandelen, ernstiger terugkeren als u abrupt stopt met het innemen van de medicatie.

Andere vaak voorkomende bijwerkingen zijn:

Humeur

• ontspanning
• euforie
• stemmingswisselingen of prikkelbaarheid

Gedragsmatig

• verlies van interesse in seks

Fysiek

• duizeligheid
• droge mond
• erectiestoornis
• vermoeidheid
• misselijkheid
• braken
• slechte coördinatie
• toevallen
• kortademigheid
• onduidelijke spraak
• trillingen

psychologisch

• gebrek aan aandacht
• verwardheid
• geheugenproblemen
• ongeremdheid

Net als andere benzodiazepinen beïnvloedt Xanax de rijvaardigheid. Het wordt ook in verband gebracht met een verhoogd risico op vallen, botbreuken en verkeersongevallen.

Is afhankelijkheid hetzelfde als verslaving?

Afhankelijkheid en verslaving zijn niet hetzelfde.

Afhankelijkheid verwijst naar een fysieke toestand waarin uw lichaam afhankelijk is van het medicijn. Met drugsverslaving kan ook tolerantie gepaard gaan, dat is wanneer je steeds meer van een stof nodig hebt om hetzelfde effect te bereiken. U ervaart mentale en fysieke effecten (ontwenningsverschijnselen) als u abrupt stopt met het gebruik van het geneesmiddel.

Als je verslaafd bent, blijf je een medicijn gebruiken, ongeacht eventuele negatieve gevolgen. Lichamelijke afhankelijkheid kan optreden met of zonder een verslaving aan de drug; het is echter een gemeenschappelijk kenmerk van verslaving.

Wat veroorzaakt verslaving?

Verslaving heeft vele oorzaken. Sommige zijn gerelateerd aan je omgeving en levenservaringen, zoals vrienden hebben die drugs gebruiken. Anderen zijn genetisch bepaald. Wanneer u een medicijn gebruikt, kunnen bepaalde genetische factoren uw risico op het ontwikkelen van een verslaving vergroten. Regelmatig drugsgebruik verandert je hersenchemie en beïnvloedt hoe je plezier ervaart. Dit kan het moeilijk maken om gewoon te stoppen met het gebruik van het medicijn als je eenmaal bent begonnen.

Hoe ziet verslaving eruit?

Er zijn enkele veelvoorkomende tekenen van verslaving, ongeacht de gebruikte stof. Algemene waarschuwingssignalen dat u mogelijk verslaafd bent, zijn onder meer:

• Er is een drang of verlangen om te gebruiken die zo intens is dat het moeilijk is om je op iets anders te concentreren.
• Meer van het medicijn nodig hebben om dezelfde “high” (tolerantie) te bereiken.
• Meer en meer van het medicijn innemen of het medicijn voor langere tijd innemen dan bedoeld.
• Veel tijd besteden aan het verkrijgen van het medicijn, het gebruiken ervan en het herstellen van de effecten ervan.
• Doorgaan met gebruiken, ook al beïnvloedt het gebruik uw vermogen om taken op het werk, op school of thuis uit te voeren.
• Doorgaan met gebruiken ondanks dat het sociale of interpersoonlijke problemen veroorzaakt.
• Belangrijke activiteiten of hobby’s opgeven om te gebruiken.
• Herhaaldelijk gebruiken in schadebevorderende situaties.
• Doorgaan met gebruiken ondanks dat het lichamelijke of psychische problemen veroorzaakt.
• Gebrek aan het vermogen om te stoppen met het gebruik van het medicijn zonder de hulp van professionele tussenkomst.
• Ontwenningsverschijnselen ervaren zodra u stopt met het gebruik van het medicijn.

Hoe verslaving bij anderen te herkennen

Uw geliefde kan proberen zijn verslaving voor u te verbergen. Je vraagt ​​je misschien af ​​of het drugs zijn of iets anders, zoals een veeleisende baan of een stressvolle levensverandering.

De manier waarop een persoon zich gedraagt ​​terwijl hij met een verslaving leeft, kan sterk variëren. U kunt veranderingen in stemming, gedrag, uiterlijk of prestaties op het werk of op school opmerken, maar veel hiervan kunnen ook aan andere factoren worden toegeschreven.

Verslaving is een uitdagende diagnose die u het beste aan een professional kunt overlaten. Maar als uw geliefde te maken heeft met ontberingen of om hulp vraagt, kan het nuttig zijn om een ​​dialoog aan te gaan over hoe en waar u hulp kunt krijgen.

Wat te doen als u denkt dat een geliefde verslaafd is?

De eerste stap is om eventuele misvattingen over verslaving te identificeren. Onthoud dat chronisch drugsgebruik de hersenen verandert. Dit kan het steeds moeilijker maken om te stoppen met het gebruik van het medicijn.

Lees meer over de risico’s en bijwerkingen van stoornissen in het gebruik van middelen, inclusief de tekenen van intoxicatie en overdosering. Kijk naar behandelingsopties die u uw geliefde kunt voorstellen.

Denk goed na over hoe u uw zorgen het beste kunt delen. Als u overweegt een interventie te organiseren, onthoud dan dat dit misschien niet tot een positief resultaat leidt.

Hoewel een interventie uw naaste kan aanmoedigen om zich te laten behandelen, kan het ook het tegenovergestelde effect hebben. Interventies in confrontatiestijl kunnen leiden tot schaamte, woede of sociale terugtrekking. In sommige gevallen is een niet-bedreigend gesprek een betere optie.

Wees voorbereid op elke mogelijke uitkomst. Uw geliefde kan weigeren toe te geven dat ze drugs gebruiken of weigeren om een ​​behandeling te ondergaan. Als dat gebeurt, kan het nuttig zijn om meer bronnen te zoeken of een steungroep te vinden voor familieleden of vrienden van mensen die aan een verslaving lijden.

Waar te beginnen als jij of je geliefde hulp wil

Hulp vragen is een belangrijke eerste stap. Als u – of uw geliefde – klaar bent om behandeld te worden, kan het nuttig zijn om contact op te nemen met een ondersteunende vriend of familielid voor ondersteuning.

U kunt ook beginnen door een arts te bellen. Uw arts kan uw algehele gezondheid beoordelen door een lichamelijk onderzoek uit te voeren. Ook kunnen zij uw vragen over het gebruik van Xanax beantwoorden en u zo nodig doorverwijzen naar een behandelcentrum.

Hoe vindt u een behandelcentrum?

Vraag uw arts of een andere gezondheidsprofessional om een ​​aanbeveling. U kunt ook zoeken naar een behandelcentrum bij u in de buurt met de Behavioural Health Treatment Services Locator. Het is een gratis online tool die wordt aangeboden door de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA).

Wat te verwachten van detoxen?

Symptomen van Xanax-ontwenning kunnen zijn: erger dan die van andere benzodiazepinen. Milde ontwenningsverschijnselen kunnen optreden na inname van het geneesmiddel voor zo weinig als 1 week als je abrupt stopt. Xanax is veilig wanneer het wordt ingenomen zoals voorgeschreven.

Xanax-ontwenningsverschijnselen kunnen zijn:

• pijntjes en kwaaltjes
• agressie
• ongerustheid
• wazig zien
• duizeligheid
• hoofdpijn
• overgevoeligheid voor licht en geluid
• slapeloosheid
• prikkelbaarheid en stemmingswisselingen
• misselijkheid
• braken
• gevoelloosheid en tintelingen in handen, voeten of gezicht
• trillingen
• gespannen spieren
• nachtmerries
• depressie
• paranoia
• zelfmoordgedachten
• moeite met ademhalen

Ontgifting (detox) is een proces dat erop gericht is u te helpen veilig te stoppen met het gebruik van Xanax, terwijl u uw ontwenningsverschijnselen minimaliseert en onder controle houdt. Detox wordt meestal gedaan in een ziekenhuis of revalidatiecentrum onder medisch toezicht.

In veel gevallen wordt het gebruik van Xanax na verloop van tijd stopgezet. Het kan worden verwisseld voor een andere, langer werkende benzodiazepine. In beide gevallen neemt u steeds minder van het medicijn totdat het uit uw systeem is. Dit proces wordt tapering genoemd en kan tot 6 weken duren.

In sommige gevallen kan het langer duren. Uw arts kan ook andere medicijnen voorschrijven om uw ontwenningsverschijnselen te verlichten.

Wat te verwachten van de behandeling?

Het doel van de behandeling is het langdurig gebruik van Xanax te vermijden. De behandeling kan ook andere onderliggende aandoeningen aanpakken, zoals angst of depressie.

Er zijn verschillende behandelingsopties beschikbaar voor Xanax-verslaving. Vaak worden er meerdere tegelijk gebruikt. Uw behandelplan kan een of meer van de volgende zaken omvatten:

Therapie

Cognitieve gedragstherapie (CGT) is de meest voorkomende vorm van therapie voor benzodiazepineverslaving. CGT richt zich op de leerprocessen die ten grondslag liggen aan stoornissen in het gebruik van middelen. Het omvat het werken met een therapeut om een ​​reeks gezonde copingstrategieën te ontwikkelen.

Onderzoek heeft aangetoond dat CGT, indien gebruikt naast afbouwen, effectief is in het verminderen van het gebruik van benzodiazepines gedurende een periode van 3 maanden.

Andere veel voorkomende gedragstherapieën zijn onder meer:

• zelfmanagement training
• cue blootstelling
• individuele begeleiding
• huwelijks- of gezinsbegeleiding
• opleiding
• steungroepen

medicatie

De detoxperiode voor Xanax kan langer zijn dan de detoxperiode voor andere medicijnen. Dit komt omdat de medicijndosis in de loop van de tijd langzaam moet worden afgebouwd. Hierdoor overlapt detox vaak met andere behandelvormen.

Als u eenmaal bent gestopt met het gebruik van Xanax of andere benzodiazepinen, hoeft u geen aanvullende medicatie te nemen. Mogelijk krijgt u andere medicijnen voorgeschreven om depressie, angst of een slaapstoornis te behandelen.

Wat zijn de vooruitzichten?

Xanax-verslaving is een behandelbare aandoening. Hoewel behandelresultaten zijn vergelijkbaar In tegenstelling tot andere chronische aandoeningen is herstel een continu proces dat tijd kan vergen.

Geduld, vriendelijkheid en vergevingsgezindheid zijn van cruciaal belang. Wees niet bang om hulp te zoeken als je die nodig hebt. Uw arts kan u helpen bij het vinden van ondersteuningsbronnen in uw regio.

Hoe u uw risico op terugval kunt verkleinen?

Terugval is onderdeel van het herstelproces. Het beoefenen van terugvalpreventie en -beheer kan uw herstelvooruitzichten op de lange termijn verbeteren.

Het volgende kan u helpen uw risico op terugval in de loop van de tijd te verlagen:

• Het identificeren en vermijden van drugstriggers, zoals plaatsen, mensen of objecten.
• Het opbouwen van een ondersteunend netwerk van familieleden, vrienden en zorgverleners.
• Deelnemen aan vervullende activiteiten of werkzaamheden.
• Het aannemen van gezondheidsbevorderende gewoonten, waaronder regelmatige lichaamsbeweging, een uitgebalanceerd dieet en goede slaapgewoonten.
• Zelfzorg op de eerste plaats zetten, vooral als het gaat om uw geestelijke gezondheid.
• De manier waarop je denkt veranderen.
• Een gezond zelfbeeld ontwikkelen.

• Plannen voor de toekomst.

Afhankelijk van uw situatie kan het verminderen van uw risico op terugval ook het volgende omvatten:

• behandeling voor andere gezondheidsproblemen

• regelmatig naar een adviseur gaan

• mindfulness-technieken toepassen, zoals meditatie