In een nieuw veld dat ‘necrobotica’ wordt genoemd, gebruikten onderzoekers dode spinachtigen om objecten vast te grijpen
Een injectiespuit die in een dode wolvenspin wordt gestoken, verandert hem in een “necrobot” -grijper die sterk genoeg is om nog een spinlijk op te rapen.
Wetenschappers hebben letterlijk dode spinnen gereanimeerd om hun bevelen uit te voeren.
In een nieuw veld dat ‘necrobotica’ wordt genoemd, onderzoekers bekeerde de lijken van wolfspinnen tot grijpers die objecten kunnen manipuleren. Het team hoefde alleen maar een injectiespuit in de rug van een dode spin te steken en deze op zijn plaats te lijmen. Door vloeistof in en uit het kadaver te duwen, gingen de benen open en dicht, rapporteren de onderzoekers op 25 juli Geavanceerde wetenschap.
Het idee ontstond uit een simpele vraag, legt Faye Yap uit, een werktuigbouwkundig ingenieur aan de Rice University in Houston. Waarom krullen spinnen zich op als ze doodgaan?
Het antwoord: Spinnen zijn hydraulische machines (SN: 25/4/22). Ze bepalen hoeveel hun benen uitstrekken door er bloed in te duwen. Een dode spin heeft die bloeddruk niet meer, dus krullen zijn pootjes op.
“We dachten gewoon dat dat zo cool was”, zegt Yap. “We wilden er gebruik van maken.”
Haar team probeerde eerst dode wolfspinnen in een dubbele boiler te plaatsen, in de hoop dat de natte hitte de spinnen zou doen uitzetten en hun poten naar buiten zou duwen. Dat werkte niet. Maar toen de onderzoekers vloeistof rechtstreeks in een spinlijk injecteerden, ontdekten ze dat ze de grip goed genoeg konden beheersen om draden van een printplaat te trekken en andere dode spinnen op te rapen. Pas na honderden keren gebruik begonnen de necrobots uitgedroogd te raken en tekenen van slijtage te vertonen.
In de toekomst zullen de onderzoekers spinnen coaten met een kit om die achteruitgang tegen te gaan. Maar de volgende grote stap is om de poten van de spinnen individueel te besturen, zegt Yap, en daarbij meer te weten te komen over hoe spinnen werken. Dan kon haar team hun begrip vertalen naar betere ontwerpen voor andere robots.
“Dat zou heel, heel interessant zijn”, zegt Rashid Bashir, een bio-ingenieur aan de Universiteit van Illinois Urbana-Champaign die niet betrokken was bij de nieuwe studie. Een spinlijk zelf zou waarschijnlijk problemen hebben als robot, zegt hij, omdat het niet consistent zal presteren als ‘harde robots’ en zijn lichaam na verloop van tijd kapot gaat. Maar spinnen kunnen zeker lessen bieden aan ingenieurs (SN: 4/2/19). “Er valt veel te leren van biologie en natuur”, zegt Bashir.
Ondanks het hele reanimeren van dode spinnen, is Yap geen gekke wetenschapper. Ze vraagt zich af of het oké is om Frankenstein te spelen, zelfs met spinnen. “Niemand heeft het echt over de ethiek” als het gaat om dit soort onderzoek, zegt ze.
Wetenschappers moeten de moraliteit van dit soort bio-engineering achterhalen voordat ze er te goed in worden, beaamt Bashir. De vraag is, zegt hij, “hoe ver ga je?”
