Een genetische analyse wijst erop dat de beestjes de juiste lichtgevoelige eiwitten missen om kleur te zien
De wereld van kleur is misschien onbereikbaar voor tardigrades zoals Hypsibius-exemplaris (afgebeeld) omdat de beestjes niet de juiste lichtgevoelige eiwitten hebben, suggereert een onderzoek.
De volgende keer dat je naar een regenboog kijkt, wees dankbaar dat je geen beerdier bent. Terwijl de microscopisch kleine wezens, ook wel waterberen genoemd, meesterlijke overlevers zijn als het gaat om straling, ruimte of extreme temperaturen (SN: 14-7-17), missen ze misschien één manier om de wereld waarin ze leven te waarderen: het vermogen om in kleur te zien.
De naaste verwanten van geleedpotigen van Tardigrades kunnen kleur en ultraviolet licht zien. Maar tardigrades hebben niet dezelfde lichtgevoelige eiwitten, opsins genaamd, die geleedpotigen hebben. Dat betekent dat ze kan mogelijk geen zichtbaar of UV-licht zien, rapporteren onderzoekers op 13 juli in Genoombiologie en evolutie.
Tijdens hun werk aan het Keio University Institute of Advanced Biosciences in Yamagata, Japan, catalogiseerden evolutionair bioloog James Fleming en collega’s welke opsins tardigrades hebben. Vervolgens gebruikte het team genetische analyse om erachter te komen of deze opsins al dan niet actief waren in twee soorten: Hypsibius-exemplaris en Ramazzottius variornatus.
Ondanks actieve opsins, R. variornatus heeft geen ogen – een probleem om dingen te zien. Toch, “het doet iets met” [the opsins]”, zegt Fleming, nu in het natuurhistorisch museum van de Universiteit van Oslo. Wat dat precies is, blijft onbekend.
H. voorbeeld ogen hebben maar geen opsins hebben die op meerdere soorten licht kunnen reageren, ontdekte het team – een cruciale eigenschap om verschillende kleuren te detecteren. En tardigrade-ogen zijn vrij eenvoudig, zegt Fleming, wat betekent dat zelfs met extra opsins hun visie zou kunnen lijken op een zwart-wit stille film in plaats van een troebele foto uit 1800.
Veel van de opsin-genen waren ook actiever wanneer de beestjes eieren waren dan wanneer ze volwassen waren. “Het is begrijpelijk dat er niet veel ecologisch nut is om te kunnen zien terwijl je in een ei zit”, zegt Fleming. Maar er kunnen andere lichtgevoelige processen zijn die belangrijk zijn voor de ontwikkeling van het ei.
De bevindingen sluiten niet helemaal uit of tardigrades kleur kunnen zien. “Kleurvisie in het algemeen is een erg rommelig onderwerp”, zegt Fleming. Het rechtstreeks testen van de ogen van waterberen zou onderzoekers helpen om het zeker te weten.
