De beschamend gemakkelijke, belastingvrije manier voor Australië om de kosten van elektrische auto’s te verlagen

Premier Scott Morrison zegt dat hij wil houd de prijzen laag.

Zonder zijn partij aan de macht, “ga je de benzineprijzen zien stijgen, je zult de elektriciteitsprijzen zien stijgen.”

Er is iets praktisch dat hij meteen kan doen om te voorkomen dat de prijzen stijgen.

Naast een huis is een auto de belangrijkste aankoop die de meeste Australiërs doen.

We houden onze auto’s meestal vast voor: zes jaar, en de meeste laatste vele jaren langer.

Dit betekent dat wanneer we een auto kopen, we naar de toekomst moeten kijken, naar wat het logisch is om een ​​half decennium over het circuit te rijden.

Elektrische auto’s zijn in het buitenland goedkoper

In bijna alle opzichten, zeker als het gaat om hardlopen en onderhoudskosten, zijn elektrische voertuigen de beste optie.

En toch zal hun prijs in het buitenland veel sneller dalen dan in Australië.

Dit is waarom.

Europa heeft opgelegd wat het noemt CO₂-emissie prestatienormen.

Ze hebben geen betrekking op bepaalde auto’s, zoals de term ‘prestatienormen’ suggereert, maar op een gemiddeld van wat er wordt verkocht over het hele assortiment van elk bedrijf.

Vanaf 2020 mogen de auto’s van elke fabrikant worden beperkt tot een gemiddelde uitstoot van 95 gram kooldioxide per kilometer en bestelwagens tot gemiddeld 147 gram per kilometer.

Het is aan de bedrijven hoe ze dit bereiken. Ze kunnen dit doen door meer conventionele auto’s met een lage uitstoot en minder uitstoot met een hogere uitstoot te verkopen, of ze kunnen het doen door meer elektrische auto’s te verkopen.

Als ze niet genoeg elektrische auto’s hebben verkocht om onder het emissieplafond van hun merk te komen, moeten ze korting geven om meer te verkopen om de gemiddelde uitstoot te verlagen.

In Europa is de verkoop van elektriciteit waardevol

In het eerste jaar van de nieuwe Europese norm daalde de gemiddelde uitstoot van nieuwe personenauto’s die in Europa werden geregistreerd 12%. Het aandeel elektrische auto’s verdrievoudigde.

In 2025 wordt de norm weer strenger, waardoor de gemiddelde uitstoot nog eens 15% moet worden verlaagd, en vanaf 2030 (voor auto’s) nog eens 35%.

De grote autofabrikanten vinden het moeilijk. Het zal elke elektrische auto die ze verkopen waardevol voor hen maken, waardevol genoeg om goedkoop te verkopen, maar alleen in Europa (en Canada, China, India, Japan, Korea, Mexico en de Verenigde Staten, die vergelijkbare normen hebben, ook wel normen voor brandstofverbruik).

Het International Energy Agency zegt dat vier op de vijf van de auto’s die wereldwijd worden verkocht, aan dergelijke normen zijn onderworpen.

Op plaatsen waar dat niet het geval is (zoals Australië) is er geen specifieke reden voor een internationale fabrikant om alles uit de kast te halen om een ​​elektrische auto te verkopen. Het zal ze niet helpen om aan de norm te voldoen.

Australië heeft normen, een soort van

Niet dat Australië geen standaarden heeft. Sinds 2008 moeten alle nieuw verkochte auto’s een sticker met vermelding van brandstofverbruik en emissies per kilometer.

De normen voor de werkelijke CO₂-uitstoot zijn vrijwillig. De Grattan Instituut zegt vriendelijk dat ze “gebrek aan ambitie hebben en vaak niet zijn gehaald”.

Geconfronteerd met een van de weinige grote markten ter wereld waar er geen specifieke noodzaak is om elektrische auto’s te verkopen, sturen internationale fabrikanten ze ergens anders heen en verkopen hogere emissie auto’s hier.

Hun lokale wapens willen hier betere auto’s verkopen, maar worden overruled.

Het lokale hoofd van Nissan zegt het zo: “Een duidelijke en consistente richting van regeringen is een cruciaal signaal aan autofabrikanten om prioriteit te geven aan de import van de nieuwste emissiearme en emissievrije voertuigen.”

Het lokale hoofd van Volkswagen is botter. “Elk halfjaar doen we een update met een bestuursvergadering over de elektrische voertuigomgeving in Australië. Ze wachten tot er iets verandert, weet je, maar er verandert nooit iets. Ik denk dat de manier waarop ik het zou zeggen is dat het zo is gênant.”

Het is niet alleen zo dat er geen specifieke reden is om korting te geven op een elektrische auto die in Australië wordt verkocht. Het is dat er een prikkel is om meer te vragen.

Zonder normen zijn we een onaantrekkelijke markt

Het schaadt de winst van een fabrikant om hier een elektrische auto te verkopen die zou kunnen worden gebruikt om zijn gemiddelde emissieprofiel in (zeg) Europa te verlagen. Het is logisch om zoveel te doen als nodig is om het uit Australië te houden.

Het oplossen van de anomalie zou eenvoudig zijn en zou de prijzen zelfs verlagen, evenals het beperkte aanbod vergroten. En het zou kopers van conventionele voertuigen helpen die zich zorgen maken over de prijs van benzine. Nieuwe auto’s zouden minder verbruiken.

Australiërs die elektrische auto’s kunnen kopen vanwege de verandering, zouden merken dat ze helemaal geen benzine gebruikten.

De invoering van normen van internationale kwaliteit zou geen belasting vereisen en geen belastingvoordeel. Het zou alleen maar regelgeving vereisen zoals elders.

Het bedrijfsleven zal geen bezwaar maken. De Business Council vroeg om de verandering vier jaar geleden. Australische autofabrikanten zullen geen bezwaar maken. We hebben er geen meer.

Benzineraffinaderijen zullen geen bezwaar hebben. Ze vinden het moeilijk om de zwavel en andere vervuilende stoffen die dodelijk zijn te verminderen honderden Australiërs elk jaar. De regering heeft ze opgevoerd tot A $ 250 miljoen helpen.

Maar koolstofdioxide is anders. We hebben geen brandstof van goede kwaliteit nodig om het te verminderen, alleen auto’s van goede kwaliteit. We zijn in staat om ze bijna kostenloos in handen te geven van meer Australiërs.