De eerste bekende apenpokkeninfectie bij een hond duidt op overlooprisico

Het eerste geregistreerde geval van een persoon die apenpokken aan een hond overdraagt, kan een voorbode zijn van andere dieren die het soms ontsierende en dodelijke virus oplopen. Als dat gebeurt, zou monkeypox voor het eerst dierenreservoirs buiten Afrika kunnen aanleggen.

Twee mannen in Frankrijk blijken apenpokken verspreiden naar hun Italiaanse windhondrapporteren onderzoekers 10 augustus in de Lancet. De mannen meldden dat ze de hond bij hen in bed hadden laten slapen.

Monkeypox kan zich verspreiden door huid-op-huidcontact, zoals het intieme contact dat plaatsvindt tijdens seks. Nog meer informeel contact zoals: dansen in nauwe grenzen kan het virus verspreiden, een onderzoek van 15 augustus in Opkomende infectieziekten suggereert. Dat geldt ook voor contact met voorwerpen die een besmette persoon heeft gebruikt, waaronder beddengoed en kleding. Besmettelijke apenpokkenvirussen blijven vaker hangen op zulke zachte, poreuze materialen dan op harde oppervlakken, rapporteren onderzoekers 11 augustus in Opkomende infectieziekten. Ongeveer 60 procent van de zachte goederen en 5 procent van de geteste harde oppervlakken bevatte nog minstens 15 dagen een levensvatbaar virus, ontdekte het team.

In het geval van de hond ontwikkelde het dier puisten ongeveer 12 dagen nadat de eigenaren symptomen hadden gemeld. Viraal DNA van een van de mannen kwam overeen met dat van de hond, wat suggereert dat de mens apenpokken aan een dier had gegeven.

Meestal gaat Monkeypox de andere kant op, van dieren – vooral knaagdieren in sommige delen van Afrika – tot mensen met ‘overloop’ of zoönotische infecties. “Dit is een klassiek geval van omgekeerde zoönosen”, of spillback, waarbij een virale ziekte van mensen terug in dieren springt, zegt Grant McFadden, een pokkenviroloog aan de Arizona State University in Tempe.

Dergelijke spillback-gebeurtenissen komen vrij vaak voor bij andere virussen; van mensen is bekend dat ze COVID-19 hebben gegeven aan bijvoorbeeld honden, katten en dierentuindieren (SN: 3/5/20; SN: 31/3/20). Sommige pokkenvirussen, waaronder koepokken, kunnen een breed scala aan soorten infecteren, terwijl andere, zoals pokken en een konijnenpokkenvirus, myxoma-virus genaamd, slechts één of enkele soorten kunnen infecteren.

Hoe wijd apenpokken zich kunnen verspreiden onder niet-knaagdieren diersoorten is niet bekend. Onderzoekers hebben gedocumenteerd dat het virus 51 soorten kan infecteren, waaronder: apen en apenen andere dieren, waaronder: miereneters, stekelvarkens en opossums.

Op dit moment is apenpokken endemisch in sommige delen van Afrika. Maar sommige wetenschappers maken zich zorgen dat de wereldwijde uitbraak, die meer dan 36.000 mensen besmet tot nu toe, creëert het meer kansen voor het virus om van mens op dier te springen. Als dat gebeurt, zou het virus zich kunnen vestigen in dierenpopulaties over de hele wereld, waardoor nieuwe reservoirs kunnen ontstaan ​​die herhaalde infecties bij mens en dier kunnen veroorzaken.

Voorlopig onderzoek suggereert dat monkeypox mogelijk kan: twee tot vier keer meer soorten infecteren dan eerder werd gedacht, rapporteren onderzoekers van de Universiteit van Liverpool in Engeland op 15 augustus in een preprint op bioRxiv.org. Het team gebruikte machine learning die was getraind om de genetische samenstelling van het virus, het aantal diersoorten in een geslacht waarvan bekend is dat het besmet is met pokkenvirussen, de voedingssamenstelling van potentiële gastheren, waar de dieren leven en andere factoren die kunnen bijdragen aan een soorten worden een nieuwe gastheer voor apenpokken, zegt viroloog Marcus Blagrove.

Ongeveer 80 procent van de potentiële nieuwe gastheren voor apenpokken zijn knaagdieren of primaten, voorspellen de onderzoekers. Maar er werd ook voorspeld dat huisdieren zoals honden en katten vatbaar zouden zijn voor infecties. De onderzoekers wisten niets van het geval van de hond in Frankrijk toen ze de voorspelling deden, zegt Blagrove, dus het rapport van de hondeninfectie “was een mooie bevestiging dat de methode werkt.”

Rode vossen en bruine ratten zijn twee potentiële apenpokkengastheren die volgens de onderzoekers bijzonder zorgwekkend zijn. Vossen (Vulpes vulpes) opruimen van afval, waardoor ze in contact kunnen komen met met apenpokken besmette items. Bruine ratten (Bruine rat) zijn al bekende gastheren voor koepokken. Ze komen veel voor in riolen in Europa en kunnen besmet raken via uitwerpselen die apenpokken bevatten. Hoewel de studie de nadruk legde op het risico in Europa, waar meer dan de helft van de gevallen van apenpokken bij mensen in de huidige uitbraak zijn gemeld, zouden de bevindingen breder toepasbaar kunnen zijn. Bruine ratten zijn te vinden op elk continent behalve Antarctica. Rood vossen zwerven over een groot deel van het noordelijk halfrondwaaronder Noord- en Midden-Amerika, Europa, Noord-Afrika en delen van Azië.

De studie noemt ook drie Europese knaagdieren die reservoirsoorten kunnen worden. De kruidenveldmuis (Apodemus uralensis), geelhalsmuis (Apodemus flavicollis) en Alpenmarmot (Marmota marmota) hebben allemaal een grote populatie die ideaal zou kunnen zijn om het virus door te geven.

“Dit zijn voorbeelden van wilde dieren die een reservoir kunnen zijn. We kunnen het niet met zekerheid zeggen, maar ze kunnen vatbaar zijn’, zegt Blagrove. Die soorten, samen met vossen en bruine ratten, moeten regelmatig worden onderzocht op apenpokken om te voorkomen dat er nieuwe reservoirs worden aangelegd, zegt hij.

Maar alleen omdat een dier besmet kan raken met apenpokken, wil nog niet zeggen dat ze het kunnen doorgeven. “Er is een verschil tussen toevallige gastheren en een reservoir”, zegt Giliane de Souza Trindade, een pokkenviroloog aan de Federale Universiteit van Minas Gerais in Brazilië. Toevallige hosts zijn vaak doodlopende wegen voor het virus. Een echte reservoirsoort moet het virus kunnen doorgeven van dier op dier, en dan soms op mensen die ze tegenkomen.

Bredere spreiding

Van Monkeypox is bekend dat het 51 soorten infecteert, waaronder mensen. De meeste bekende gastheren zijn Afrikaanse dieren (lichtblauw, bovenste kaart). Een nieuwe studie voorspelt dat het virus het potentieel heeft om een ​​breder scala aan soorten over de hele wereld te infecteren (onder).

De bekende en potentiële gastheersoorten van apenpokken in kaart brengen

Als honden gemakkelijk apenpokken kunnen krijgen, kunnen ze het misschien doorgeven aan mensen, andere honden of andere dieren via uitwerpselen of speeksel, zegt Trindade. Huisdieren die leven met mensen die apenpokken krijgen, moeten worden geïsoleerd van zieke mensen en van andere dieren buitenshuis, zegt ze.

Trindade en haar collega’s bereiden zich voor om huisdieren te bestuderen van mensen die apenpokken hebben om te zien of het virus gemakkelijk overgaat op katten en honden, zegt ze. Maar ze maakt zich meer zorgen over markten voor levende dieren. “Dieren zitten heel dicht bij elkaar in kooien en er lopen voortdurend mensen voorbij.” Dergelijke instellingen zijn rijp voor het overbrengen van virussen tussen soorten. De COVID-19-pandemie heeft waarschijnlijk zijn begin op een markt voor levende dieren in Wuhan, China, rapporteerden onderzoekers op 26 juli in Wetenschap.

McFadden benadrukt dat de zaak van de hond nog steeds een op zichzelf staand rapport is. “We weten niet of dit zeldzaam is of hebben we er gewoon geen aandacht aan besteed?” Voor nu, zegt hij, moeten de inspanningen worden gericht op het indammen van de uitbraak onder mensen. Terwijl mensen met apenpokken ervoor moeten zorgen dat ze het virus niet doorgeven aan hun huisdieren, zou dit geval geen onnodige zorg moeten veroorzaken, zegt hij. “We zijn nog niet in het stadium van de paniekknop.”

Wetenschappers leren ook nog steeds hoe apenpokken zich onder mensen verspreiden. Sommige mensen kunnen apenpokken hebben, maar geen symptomen ontwikkelenrapporteren onderzoekers 16 augustus in de Annalen van de interne geneeskunde. Het is niet bekend of asymptomatische mensen het virus op anderen kunnen overdragen, maar als ze dat wel kunnen, is het vaccineren van nauwe contacten van symptomatische mensen mogelijk niet voldoende om de uitbraak in te dammen, waarschuwen de onderzoekers.