Begrijpen hoe koralen zich gedragen, zou de sleutel kunnen zijn tot het behoud van de biodiversiteit in de oceaan, zeggen experts
Een zilverpunthaai zwemt langs een steil aflopend gedeelte van het rif in de Koraalzee ten noorden van Australië, waar onderzoekers monsters van het meest voorkomende koraal in de regio hebben verzameld.
Steenkoralen die riffen bouwen, verbergen hun diversiteit in het volle zicht. Een genetische analyse van het meest wijdverspreide rifkoraal in de Indo-Pacific onthulde dat in plaats van een enkele soort te zijn (Pachyseris speciosa), het was eigenlijk vier verschillende soorten van koraal, rapporteren onderzoekers 2 april in Huidige biologie​
Koraalriffen zijn de condominiums van de oceaanbiodiversiteit en ondersteunen meer soorten per vierkante meter dan welke andere mariene habitat dan ook. Begrijpen welke koraalsoorten die biodiversiteit bevorderen en hoe die koralen zich gedragen, is essentieel om voor ze te zorgen, vooral omdat een opwarmend klimaat de algehele oceaanbiodiversiteit bedreigt (SN: 5/6/20​ “Gewoon weten wat er is, is cruciaal om te volgen wat we verliezen”, zegt Rebecca Vega-Thurber, een mariene microbioloog aan de Oregon State University in Corvallis, die niet betrokken was bij het nieuwe onderzoek. De resultaten suggereren dat andere koralen waarvan wordt gedacht dat ze een enkele soort zijn, in feite veel diverser kunnen zijn dan onderzoekers zich realiseerden.
Met behulp van een combinatie van duikuitrusting en op afstand bediende voertuigen hebben zeebioloog Pim Bongaerts van de California Academy of Sciences in San Francisco en collega’s er meer dan 1.400 bemonsterd. P. speciosa koralen van het oceaanoppervlak tot 80 meter. In het laboratorium zagen de monsters er identiek uit, en hun interne structuren waren niet te onderscheiden in scanning-elektronenmicroscoopbeelden. Toch onthulden hun genomen – hun volledige genetische instructieboeken – dat de koralen miljoenen jaren geleden uiteen waren gegaan. Dat was logisch voor een van de soorten in de Golf van Aqaba in de Rode Zee, die geografisch gescheiden was van de andere soorten. Maar de andere drie nieuw geïdentificeerde soorten leefden samen op dezelfde riffen in de wateren voor Zuid-Azië. Als de koralen samen leefden, waarom heeft de ene de andere twee dan niet ingehaald, vroeg het team zich af.
Bij het onderzoeken van de habitatgegevens van hun duiken, ontdekten de onderzoekers dat de drie verschillende koraalsoorten de voorkeur gaven aan verschillende waterdieptes, met een overvloedig in de top 10 meter en de andere twee dieper in het water. De drie koraalsoorten hadden ook verschillende concentraties fotosynthetische algen en pigmenten, wat suggereert dat ze verschillende strategieën hadden om hun algenpartners te huisvesten die voedsel leveren. En de paaitijden van deze drie soorten waren ook enigszins gespreid. De ene liet de meeste van zijn gameten vijf dagen na de volle maan vrij, nog eens zeven dagen erna, en de derde na negen dagen en het tellen. Het scheiden van het uitzetten zou de eieren en het sperma van elke soort kunnen helpen bij het aansluiten van de juiste soort.
Deze studie is de eerste die laat zien hoe een reeks cryptische rifkoralen hun gedeelde ecologische ruimte opsplitst – door diepte, fysiologie en paaitijd, zegt Bongaerts. “Er zijn al deze cryptische lijnen die voorkomen, maar ze zijn grotendeels genegeerd vanuit ecologisch oogpunt.”
De resultaten openen de deur naar de mogelijkheid dat veel andere dubbelganger koralen meerdere soorten kunnen zijn die naast elkaar bestaan ​​dankzij ecologische verschillen, zegt rifgenomicus Christian Voolstra van de Universiteit van Konstanz in Duitsland. “Er is een minimale kans dat ze de eenhoorn hebben uitgekozen, maar dat betwijfel ik ten zeerste. Dit artikel laat zien dat er naar alle waarschijnlijkheid een enorme diversiteit aan rifkoralen is met verschillende ecologieën. “
