Krediet: Shutterstock
Deze week kondigde de NSW-regering bijna A $ 500 miljoen aan voor het stimuleren van het gebruik van elektrische voertuigen. In zijn nieuwe strategie voor elektrische voertuigen, zal de regering afzien van zegelrecht voor auto’s onder de $ 78.000, meer laadinfrastructuur ontwikkelen, kortingen aanbieden aan 25.000 chauffeurs en meer.
Gezien de transportsector van Australië is op één na grootste vervuiler, is het een goede zaak dat Australische regeringen plannen beginnen te maken voor een overgang naar elektrische voertuigen (EV’s).
Maar de overgang van steden vol benzineslurpende voertuigen naar steden vol elektrische voertuigen zal niet alle milieu- en sociale problemen aanpakken die samenhangen met auto-afhankelijkheid en massaproductie.
Laten we deze problemen dus in meer detail bekijken, en waarom het openbaar vervoer echt de beste manier is om vooruit te komen.
Toenemende achterstand en gezondheidsproblemen
EV’s hebben wel milieuvoordelen ten opzichte van conventionele voertuigen. Ze genereren met name minder CO2-uitstoot tijdens hun leven. Natuurlijk zal een groot deel van de emissiereducties afhangen van hoeveel elektriciteit uit hernieuwbare bronnen komt.
Maar koolstofemissies zijn slechts een van de vele problemen die samenhangen met de dominantie van personenauto’s als vorm van mobiliteit in steden.
Laten we beginnen met enkele maatschappelijke vraagstukken. Dit omvat de enorme hoeveelheid ruimte gewijd aan autorijden en parkeren in onze wijken. Dit kan andere vormen van landgebruik verdringen, waaronder andere duurzamere vormen van mobiliteit zoals lopen en fietsen.
Er zijn ook de financiële en mentale gezondheidskosten van congestie, waarbij Australische stadswerkers gemiddeld 66 minuten per dag besteden aan het reizen van en naar het werk. Gewonden en doden op wegen on nemen ook toe, en inactiviteit en isolatie autorijden kan onze lichamelijke gezondheid beïnvloeden.
Autoafhankelijke steden dragen ook bij aan: nadeel voor mensen die geen toegang hebben tot auto’s, en ongelijk financiële kwetsbaarheid verband houden met de hoge kosten van autobezit en -gebruik.
Sommige van deze problemen kunnen zelfs verergeren. Subsidies voor elektrische auto’s kunnen bijvoorbeeld uiteindelijk de voorkeur geven aan rijkere mensen die zich nieuwe auto’s kunnen veroorloven.
Mijnen naar hulpbronnen
Een massale wereldwijde acceptatie van EV’s zal ook grote milieuproblemen veroorzaken. Het meest zorgwekkend hiervan is het gebruik van eindige minerale hulpbronnen die nodig zijn voor hun constructie, en de milieu- en arbeidsomstandigheden van hun winning.
Dit werd onlangs benadrukt in een recent rapport van het Internationaal Energie Agentschap. Zoals Fatih Birol, uitvoerend directeur van het agentschap zei, is er een “dreigende mismatch tussen de versterkte klimaatambities van de wereld en de beschikbaarheid van cruciale mineralen die essentieel zijn om die ambities te realiseren.”
Mineralen zoals lithium, kobalt, nikkel en koper zijn belangrijke ingrediënten die nodig zijn om EV’s te maken.
Zoals het rapport opmerkte, gebruiken EV’s dubbel zoveel koper dan conventionele voertuigen. EV’s hebben ook aanzienlijke hoeveelheden lithium, kobalt en grafiet nodig, die voor conventionele voertuigen nauwelijks nodig zijn. En het verwacht dat de vraag naar lithium tussen 2020 en 2040 40 keer zal groeien, aangedreven door de productie van elektrische voertuigen om de klimaatdoelstellingen te halen.
Er is aanzienlijke discussie van het natuurlijke voordeel van Australië als leverancier van sommige van deze mineralen, aangezien we onder delen van het continent grote voorraden lithium en zeldzame aardmetalen hebben.
Maar voordat regeringen en mijnbouwinstanties zich haasten om deze reserves te exploiteren, moeten ze ervoor zorgen dat er veel meer wordt gedaan om het onrecht te voorkomen dat wordt begaan tegen traditionele eigenaren en hun land en erfgoed. De recente verschrikkelijke vernietiging in de Juukan-kloof door de ijzerertsoperatie van Rio Tinto is daar slechts een voorbeeld van.
Mijnbouw heeft ook zijn eigen milieuproblemen, zoals het kappen van land en het daarmee samenhangende verlies aan biodiversiteit, de vervuiling en verontreinigende stoffen die het produceert, en intensief watergebruik.
De omstandigheden voor het winnen van deze cruciale mineralen in andere delen van de wereld zijn erbarmelijk. Er zijn de benauwende werkomstandigheden in de kobaltmijnbouw in de Democratische Republiek Congo, het conflict voorbij Inheemse rechten in de lithiummijngebieden van Chilien vernietiging van het milieu in verband met mijnbouw zeldzame aardmineralen in China.
Ideeën over transport verbreden
Als je je op deze problemen concentreert, wil dat niet zeggen dat het nieuwe beleid voor elektrische voertuigen onbelangrijk is, of dat ze geen positieve impact op het milieu hebben.
Het punt is dat particuliere EV’s geen oplossing zijn voor de gecombineerde uitdagingen van het verkleinen van onze stedelijke ecologische voetafdruk en het maken van betere steden voor iedereen, en dat ze hun eigen problemen hebben.
In plaats daarvan moeten we een goed openbaar vervoersysteem ontwikkelen met een uitgebreide en frequente dekking. Naast stedelijke ontwikkeling met een meer gelijkmatige verdeling van banen, diensten en kansen, kan investeren in beter openbaar vervoer de auto-afhankelijkheid in onze steden verminderen.
Dit zou een reeks ecologische en sociale voordelen hebben: meer ruimte beschikbaar maken voor mensen in plaats van machines, de voordelen van mobiliteit uitbreiden naar mensen die niet kunnen of niet rijden, en de vraag naar eindige mineralen verminderen.
Zelfs openbaar vervoer op fossiele brandstof heeft minder uitstoot dan conventioneel autoverkeer. Gegevens van de Intergouvernementeel Panel inzake klimaatverandering laat zien dat de zuinigste bussen en treinen minder dan de helft van de CO2-uitstoot per reizigerskilometer van zuinige auto’s genereren. Natuurlijk zal het openbaar vervoer op hernieuwbare energiebronnen nog beter zijn.
Maar zoals de zaken er nu voorstaan, hebben we nog lang niet zo’n stad. De voordelen van goed openbaar vervoer en openbare diensten zijn: ongelijk verdeeld over onze steden.
In Sydney wordt bijvoorbeeld fors geïnvesteerd in nieuwe openbaarvervoerinfrastructuur in sommige delen van de stad, zoals: Metro West en de onlangs voltooide North West Metro. Er zijn welkome toezeggingen om de uitstoot te verminderen ook in die sector.
Maar we zijn nog ver verwijderd van het plannen van nieuwe ontwikkelingen en herontwikkelingen om het openbaar vervoer een levensvatbaar alternatief voor de auto te maken. De gebrek aan infrastructuur voor openbaar vervoer in nieuw gebouwde, master-geplande landgoederen aan de rand van de stad van Sydney is het meest in het oog springende voorbeeld.
Uiteindelijk is het belangrijk dat een transitie naar elektrische voertuigen de discussie over stadsvervoer niet domineert.
Onze uitdaging is om tegelijkertijd de CO2-voetafdruk van verschillende vormen van transport te verkleinen, en tegelijkertijd veel ruimer na te denken over de duurzaamheid en rechtvaardigheid van het mobiliteitssysteem dat zo centraal staat in het dagelijks leven in onze steden.
Geleverd door The Conversation
