Vloeibaar water is niet de enige verklaring voor afwijkende radarsignalen, vindt een studie
Het bewijs groeit dat er misschien geen ondergronds meer is dat wordt omringd door ondiepe poelen in de buurt van de zuidpoolijskap van Mars (getoond in deze afbeelding uit 2015 van de Mars Express-orbiter van het European Space Agency).
“Volg het water” is al lang de mantra van wetenschappers die op zoek zijn naar leven buiten de aarde. De enige bekende bakermat van het leven in de kosmos is tenslotte de waterige planeet die we thuis noemen. Maar nu is er meer bewijs dat suggereert dat een mogelijke ontdekking van vloeibaar water op Mars misschien niet zo waterdichtrapporteren onderzoekers 26 september in Natuurastronomie.
In 2018 kondigden wetenschappers de ontdekking aan van een groot ondergronds meer nabij de zuidpool van Mars (SN: 25-7-18). Die bewering – en vervolgwaarnemingen die wijzen op extra begraven plassen vloeibaar water op de Rode Planeet (SN: 28-09-20) — wakkerde de opwinding aan over het eindelijk vinden van een buitenaardse wereld die mogelijk bevorderlijk is voor het leven.
Maar onderzoekers hebben sindsdien gesuggereerd dat die ontdekkingen de toetsing misschien niet doorstaan. In 2021 suggereerde een groep dat kleimineralen en bevroren pekel, in plaats van vloeibaar water, verantwoordelijk zouden kunnen zijn voor de sterke radarsignalen die onderzoekers waarnamen (SN: 7/16/21). Ruimtevaartuigen die in een baan om Mars draaien, stralen radiogolven uit in de richting van de Rode Planeet en meten de timing en intensiteit van de gereflecteerde golven om af te leiden wat zich onder het oppervlak van Mars bevindt.
En nu heeft een ander team aangetoond dat gewone lagen van gesteente en ijs veel van dezelfde radarsignalen kunnen produceren die voorheen aan water werden toegeschreven. Planetaire wetenschapper Dan Lalich van de Cornell University en zijn collega’s berekenden hoe vlakke lagen van gesteente, waterijs en koolstofdioxide-ijs – allemaal bekend als overvloedig op Mars – radiogolven reflecteren. “Het was een vrij eenvoudige analyse”, zegt Lalich.
De onderzoekers ontdekten dat ze enkele van de abnormaal sterke radarsignalen konden reproduceren waarvan gedacht werd dat ze te wijten waren aan vloeibaar water. Individuele radarsignalen van verschillende rots- en ijslagen tellen bij elkaar op als de lagen een bepaalde dikte hebben, zegt Lalich. Dat levert een sterker signaal op, dat vervolgens wordt opgepikt door de instrumenten van een ruimtevaartuig. Maar die instrumenten kunnen niet altijd het verschil zien tussen een radiogolf die uit één laag komt en een die het resultaat is van meerdere lagen, zegt hij. “Ze zien eruit als één reflectie op de radar.”
Deze resultaten sluiten vloeibaar water op Mars niet uit, erkennen Lalich en zijn collega’s. “Dit wil alleen maar zeggen dat er andere opties zijn”, zegt hij.
De nieuwe bevinding is “een aannemelijk scenario”, zegt Aditya Khuller, een planetaire wetenschapper aan de Arizona State University in Tempe die niet bij het onderzoek betrokken was. Maar totdat wetenschappers veel meer gegevens van de Rode Planeet krijgen, zal het moeilijk zijn om te weten of er echt vloeibaar water op Mars bestaat, zegt Khuller. “Het is belangrijk om op dit moment ruimdenkend te zijn.”
