Voor een goede zelfbeheersing in een medische omgeving is een ingewikkelde balans tussen zelfvertrouwen en nederigheid vereist.
Kan ik eerlijk met jou zijn? Ik mag mijn doktoren niet altijd.
Het kan moeilijk zijn om dat toe te geven.
De witte laboratoriumjas, het heldere kantoor vol met dure apparatuur en de vele, vele jaren van scholing om een prestigieus diploma te behalen, het doemt allemaal op in mijn gedachten als ik een nieuwe dokter ontmoet.
Ik zie deze mensen door de aura van autoriteit die ze gedurende jaren van opleiding en beoefening hebben ontwikkeld. Zelfs als ik me ongemakkelijk voel bij mijn behandeling, kan het moeilijk zijn om mezelf toestemming te geven om voorbij die gloed te kijken.
Combineer dit met alle krachtige emoties die ik heb over mijn afspraak – angst, angst, hoop – en ik kan gedesoriënteerd raken. Ik voel me vaak klein en onzeker over wat ik nodig heb of wil in verband met de gezondheidsproblemen die mij hebben gebracht.
Om eerlijk te zijn, het zijn niet alleen de doktoren. Ik hou ook niet altijd van mijn behandelingen.
Heeft u ooit een medicijn gekregen, misschien voor pijnbeheersing of om symptomen onder controle te houden, waar u zich ambivalent over voelde?
Misschien maakt u zich zorgen over mogelijke bijwerkingen. Misschien heb je van een andere optie gehoord, maar die is niet beschikbaar omdat je verzekering deze niet dekt.
Of wat dacht u van het ondergaan van een nieuwe procedure? In niet-noodsituaties, om verkennende, preventieve of behandelingsredenen, kan de keuze om de ziekenhuisjas aan te trekken moeilijk zijn, zelfs als u weet dat dit voor uw langetermijnvoordeel is.
Bij keuzes in de gezondheidszorg zijn vaak afwegingen nodig. Er zijn risico’s, voordelen, mogelijke bijwerkingen en alternatieve zorgopties die u moet overwegen.
Idealiter zou uw arts een medelevende en deskundige gids moeten zijn bij deze moeilijke beslissingen. Veel zijn. Maar anderen hebben niet altijd de tijd of training om dit op de best mogelijke manier te doen.
Wat meer is: op persoonlijk niveau kunnen we niet altijd goed aansluiten bij onze artsen. Dit is niet per se hun schuld. Onder al die gloed zijn ze ook menselijk.
Het is niet verkeerd om uw doktoren als autoriteiten te zien. Ze hebben hun geloofsbrieven verdiend door jaren van studie die jij en ik niet per se hebben gedaan, en ze hebben hun leven gewijd aan de zorg voor anderen.
We komen naar hen toe vanwege hun enorme kennis in geneeskunde en fysiologie.
Toch hebben we als patiënten onze eigen vormen van kennis en autoriteit die zijn gebaseerd op de geleefde ervaring van ons lichaam, onze geschiedenis en onze hoop voor de toekomst.
We weten het beste welke pijn we voelen, met welk lijden we hebben geleefd en wat we willen – of kunnen verdragen – voor onze toekomst.
Chronische pijn en ziekte zullen ongetwijfeld dingen veranderen op manieren die we niet in de hand hebben, maar we kunnen nog steeds een beslissende kracht hebben bij onze gezondheidskeuzes.
Soms moeten we voor onszelf pleiten om toegang te krijgen tot die macht.
4 tips om voor jezelf te pleiten
Voor mij vind ik dat goede zelfverdediging in medische settings een gecompliceerde balans van zelfvertrouwen en nederigheid vereist: het vertrouwen om de gezondheidskeuzes die ik maak te begrijpen en te omarmen en de nederigheid om te beseffen dat ik geen expert in de moderne geneeskunde ben – zelfs als ik een expert ben in mijn eigen behoeften.
Het gaat niet altijd zo, maar in het beste geval wil ik:
- voel me comfortabel en zelfverzekerd bij het bespreken van behandelingsopties met mijn arts
- naar mijn beste kunnen de beschikbare keuzes en eventuele bestaande belemmeringen of mogelijke negatieve gevolgen begrijpen
- maak een weloverwogen keuze die aansluit bij mijn voorkeuren en de realiteit van mijn gezondheidsomstandigheden
Hier zijn vier tips die ik heb geleerd en die je kunnen helpen om je tijdens het proces sterker te voelen.
Kom meer te weten
Dit is beslist een “kennis is macht” -situatie.
Verbeter uw begrip van uw aandoening en de beschikbare behandelingen door betrouwbare bronnen te raadplegen.
Websites zoals Healthline zijn een geweldige plek om te beginnen, maar probeer ook te zoeken naar organisaties en middelen die nationaal worden gefinancierd of verbonden aan gerenommeerde onderzoeksinstellingen.
Gebruik deze informatie om vragen te stellen en sterke keuzes te maken.
Zoek artsen die in samenwerking geloven
Uw relatie met uw arts moet samenwerkingsverband zijn in plaats van hiërarchisch.
Om deel uit te maken van deze gedeelde besluitvorming, moet u artsen zoeken die, binnen redelijke grenzen en binnen de tijdsbeperkingen van hun praktijk, uw vragen en uw recht op zelfbeschikking zullen bespreken.
Dit is vooral belangrijk, en vaak bijzonder uitdagend, voor patiënten die zwart, inheems of gekleurd zijn (BIPOC) met een geschiedenis van onderdrukking en marginalisatie in hun gemeenschap.
Medisch en communicatie
Zoek wat emotionele steun
Medische zorgen zijn eng. Chronische pijn en chronische ziekten zijn angstaanjagend en storend. Daar is geen ontkomen aan.
Dit kan het moeilijk maken om te focussen en duidelijke beslissingen te nemen in medische instellingen.
Dat kan met name het geval zijn als u een persoon bent met een geschiedenis van trauma of ervaringen met marginalisatie door gezagsdragers.
Uw ongemak hier is als een alarmbel, die u laat weten dat u in gevaar zou kunnen zijn. Deze angsten kunnen realistisch of onrealistisch zijn, maar ze zullen het hoe dan ook moeilijk maken om aanwezig te zijn.
Partners, vrienden en familieleden kunnen u vaak helpen bij het verwerken en ontwarren van uw angsten en zorgen.
Soms voelt het alsof u te hard op uw dierbaren leunt – of dat ze u niet kunnen ondersteunen op de manier die u nodig heeft. In dit geval kunnen steungroepen, online gemeenschappen of zelfs kennissen of collega’s met vergelijkbare ervaringen uw meest vertrouwde bondgenoten zijn.
Een goede therapeut kan ook helpen.
Breng uw gevoelens in evenwicht met uw realiteit
Hoewel u de autoriteit bent over uw eigen ervaringen en gevoelens, kunnen deze soms misleidend zijn.
Om uw gevoelens in evenwicht te brengen met uw fysieke realiteit, moet u een manier vinden om uw symptomen en interventies in realtime bij te houden door een meting te gebruiken die zo objectief mogelijk is.
Het geheugen kan lastig zijn en onze emoties kunnen een grote invloed hebben op hoe we onze symptomen ervaren.
Probeer voor chronische pijn een dagelijks logboek op te stellen waarin uw pijn – ’s ochtends,’ s middags en ’s avonds – op een schaal van 1 tot 10 in kaart wordt gebracht. Maak een lijst van eventuele nieuwe behandelingen of andere interventies die u die dag hebt geprobeerd.
Zelfs als je hier op dit moment moeite mee hebt, kan het terugkijken naar je logboek je helpen beoordelen of die nieuwe medicatie, ochtendyoga of kurkuma-thee in de loop van de week enige invloed heeft gehad.
het komt neer op
Gezondheidskeuzes brengen meestal afwegingen met zich mee, maar we kunnen volledig deelnemen aan de keuzes die we maken. Wees niet bang om vragen te stellen en uw eigen beslissingen te nemen.
Michael Waldon, LMSW is een psychotherapeut, schrijver en klinisch maatschappelijk werker gevestigd in New York en Californië. Hij is getraind in relationele, psychodynamische en somatische psychotherapieën. Michael biedt individuele therapie aan cliënten in New York en coachingdiensten aan cliënten in de hele Verenigde Staten. U kunt meer leren via zijn website of bij Tapestry Psychotherapy, waar hij een praktijk heeft die gespecialiseerd is in anti-onderdrukkende en integratieve benaderingen van de behandeling van trauma.