De tijd dringt voor de bewoners van het eiland, zeggen twee onderzoekers
De stad Tanger op het Tanger-eiland in Virginia heeft steeds vaker te maken gehad met overstromingen, waardoor sommige inwoners geen andere keuze hebben dan hun huizen en loopbruggen op te heffen.
Virginia’s Tanger Island is snel aan het verdwijnen. Stijgende zeespiegels verergeren erosie en overstromingen en kunnen het stukje land in de Chesapeake Bay de komende decennia onbewoonbaar maken. Jarenlang hebben eilandbewoners, beleidsmakers en anderen gedebatteerd of ze moeten proberen het eiland te redden of de kleine gemeenschap elders te verplaatsen. Maar de tijd om te beslissen dringt, zegt David Schulte, een marien bioloog bij het US Army Corps of Engineers.
Cruciaal is dat die keuze aangeeft hoe andere groepen die het meeste risico lopen door klimaatverandering, “die vaak inheemse Amerikanen zijn, een minderheid of een laag inkomen hebben, zoals de geïsoleerde vissersgemeenschap van Tanger, in hun behoeften zullen worden voorzien – of genegeerd”, aldus Schulte en zijn collega’s. collega Zehao Wu schrijft in een nieuwe studie.
De enige stad van het eiland, Tanger, ligt op drie bergruggen die grotendeels zijn beschermd tegen kusterosie. Door luchtfoto’s van het gebied van 1967 tot 2019 te analyseren, ontdekten Schulte en Wu, een veldonderzoeker bij Biogene Solutions Consulting in Newport News, Virginia, dat bijna 62 procent van de bergkammen verloren is gegaan door de stijging van de zeespiegel. Wat is er over zal tegen 2051 volledig veranderen in een wetland – ongeveer tien jaar eerder dan eerder werd gedacht – rapporteren de onderzoekers op 8 november in Grenzen in het klimaat.
Door frequente overstromingen zijn de voortuinen van veel huizen in Tanger al in moerasland veranderd, zegt Schulte. Lege parkeerplaatsen en verhoogde huizen, scholen en trottoirs “zijn allemaal tekenen van hoe erg het daar is.”
Vanaf 2020 woonden er slechts 436 mensen op het eiland, en dat aantal zou tegen 2053 kunnen dalen tot nul, suggereert Schulte en Wu’s analyse van bevolkingstrends. Veel factoren, waaronder minder werkgelegenheid, spelen een rol bij de bevolkingskrimp van het eiland, zeggen de onderzoekers. De krimpende oppervlakte droog land heeft waarschijnlijk ook mensen overtuigd om te vertrekken.
Het beschermen en herstellen van het eiland Tanger kan sommige inwoners overtuigen om te blijven, maar er hangt een flink prijskaartje aan: tussen de $ 250 miljoen en $ 350 miljoen, schatten Schulte en Wu. Dat geld zou een mengelmoes van interventies financieren, waaronder het installeren van steen langs de kustlijn om erosie te bestrijden en het verhogen van de bergruggen met 3 meter met behulp van zand uit de Chesapeake Bay. Het verplaatsen van een kubieke meter zand van de bodem van de baai naar het eiland kost ongeveer $ 20. Gezien de hoeveelheid zand die nodig is om de ruggen op te hogen, “wordt het heel snel erg duur”, zegt Schulte.
Het verhuizen van inwoners van Tanger is zo’n 150 miljoen dollar goedkoper, berekenen de onderzoekers. Die schatting is gebaseerd op anderen van het Corps en het US Government Accountability Office om Amerikaanse kustgemeenschappen te verhuizen, zoals: de steden Shishmaref, Kivalina en Newtok in Alaska, de Quinault Indian Nation dorp Taholah in Washington en Isle de Jean Charles in Louisiana.
Maar het verplaatsen van een stad vereist meer dan het vinden van een plek voor bewoners om te wonen, zegt Schulte. Infrastructuur zoals scholen, medische voorzieningen, supermarkten en restaurants moet worden verplaatst of herbouwd om de gemeenschap een vergelijkbare levensstijl te bieden. Voor Tanger draagt ​​het gebrek aan landtoegang tot nabijgelegen steden bij aan de kosten van verhuizen, wat per boot moet gebeuren, zegt Schulte.
Naarmate de planeet warmer wordt en de oceanen opzwellen, zal een toenemend aantal andere kustplaatsen en steden in de Verenigde Staten en over de hele wereld waarschijnlijk voor een soortgelijke keuze staan ​​als Tanger. De kosten om ze te sparen of te verplaatsen, zouden natuurlijk verschillen, zegt Schulte. Sommige gemeenschappen zijn misschien niet zo duur om te verhuizen als voor de kust van Tanger, speculeert hij, maar zou zeker in de marge zijn.
De zeespiegelstijging is deels veroorzaakt door menselijke activiteiten in grotere steden (SN: 8/9/21). Maar het zijn kusten, vaak bewoond door indianen, minderheden of gemeenschappen met een laag inkomen, die als eersten de dupe worden van deze gevolgen van klimaatverandering, merkt Wu op. Dat maakt het nog belangrijker om de aandacht te vestigen op deze over het hoofd geziene gemeenschappen, zegt hij.
