Sommige zangvogels trekken nu van oost naar west. Klimaatverandering kan een rol spelen

Terwijl de kilte van de herfst de graslanden van Siberië binnendringt, beginnen Richards piepers gewoonlijk aan hun trek naar het zuiden naar warmere breedtegraden. Maar een groeiend aantal slanke, leeuwerikachtige zangvogels lijkt in plaats daarvan naar het westen te trekken en mogelijk een nieuwe trekroute voor de soort aan te leggen.

Dit zou de eerste nieuwe route zijn waarvan bekend is dat deze opduikt op een oost-west as in een langeafstandstrekvogel, rapporteren onderzoekers 22 oktober in huidige biologie. De bevinding kan implicaties hebben voor hoe wetenschappers de evolutie van vogeltrekroutes in de loop van de tijd begrijpen en hoe de dieren zich aanpassen aan een veranderend klimaat.

De piepers van Richard (Anthus richardi) broeden typisch in Siberië tijdens de zomer en reizen in de winter naar het zuiden naar Zuid-Azië. Af en toe raken “zwervende” vogels verdwaald en verschijnen ver van dit bereik, ook in Europa. Maar als een Ph.D. student aan de Université Grenoble Alpes in Frankrijk, merkte evolutiebioloog Paul Dufour, samen met collega’s, op dat de waarnemingen en foto-opnamen van de piepers die overwinteren in Zuid-Frankrijk waren toegenomen van een handvol vogels per jaar in de jaren tachtig en negentig tot vele tientallen in de afgelopen jaren. jaar.

Dus begonnen Dufour, nu aan de Universiteit van Göteborg in Zweden, en zijn team de piepers in Frankrijk en Spanje te monitoren om te zien waar de vogels vandaan kwamen en of de vogels met opzet Europa bezochten of gewoon verdwaalden.

De onderzoekers vingen in de winter van 2019-2020 zeven piepers in Frankrijk en tagden ze met een sensor die de geografische posities van de vogels schat op basis van lichtniveaus en de lengte van de dag. Het team liet vervolgens de vogels los. De volgende winter wist het team er drie met succes te heroveren. Die sensoren toonden aan dat de vogels allemaal voor de zomer waren teruggevlogen naar hetzelfde deel van Zuidwest-Siberië voordat ze terugkeerden naar Frankrijk.

De onderzoekers onderzochten ook afbeeldingen in burgerwetenschappelijke databases van 331 Richard’s pipits die werden gefotografeerd in Europa en Noord-Afrika, waarbij de vogels werden gecategoriseerd op schijnbare leeftijd. Onder de zangvogels, zegt Dufour, zijn zwervers altijd jonge vogels. Zangvogels hebben de neiging om een ​​route te volgen die gebaseerd is op instincten die in hun DNA zijn geschreven, waarbij ze de reis die hun voorouders maakten nabootsen. Maar stormen of mutaties die defecte bewegwijzering creëren, kunnen jonge zangvogels van het doel af sturen.

Waar hij ook aankomt, de eerste trek van de zangvogel creëert een mentale kaart voor elke volgende trek, dus alle volwassen vogels in Europa hebben de reis meer dan eens gemaakt. Aangezien meer dan de helft van de vogels in Zuid-Europa en het nabijgelegen Noordwest-Afrika die in de winter zijn gedocumenteerd, volwassenen waren, denken Dufour en zijn collega’s dat veel van deze piepers seizoensmigranten zijn.

Hedendaagse verschuivingen in migratieroutes komen vaker voor bij soorten die reizen via de signalen van een reizende groep, zoals ganzen of kraanvogels. Zangvogels migreren meestal alleen en volgen hun instinctieve route als ze jong zijn, zegt Dufour, dus veranderingen in migratiepatronen zijn zeldzamer.

Bovendien is de migratie van oost naar west ongebruikelijk bij vogels. De meeste soorten die op deze manier reizen, migreren over korte afstanden binnen de tropen, zegt Jessie Williamson, een ornitholoog aan de Universiteit van New Mexico in Albuquerque die niet bij het onderzoek betrokken was. “Het is opwindend dat een onderbelicht migratiegedrag zoals oost-westmigratie in de schijnwerpers staat”, zegt ze.

Als de Europese trektocht van de piepers nu een gevestigde route is, is het mogelijk dat de omweg werd vergemakkelijkt door klimaatverandering, die zich ook op andere manieren kan bemoeien met de trek van vogels (SN: 17-12-19). Dufour en zijn team gebruikten computermodellen die de klimaatgeschiktheid voor de piepers in Europa schatten op basis van variabelen als temperatuur en neerslag. De onderzoekers vergeleken twee perioden – 1961 tot 1990 en 1990 tot 2018 – en ontdekten dat warmere temperaturen in de laatste periode de meeste delen van Zuid-Europa tot een betere overwinteringslocatie voor de vogels hebben gemaakt dan voorheen.

De selectie van Europese overwinteringsgebieden kan ook de achteruitgang van voorouderlijke, Zuid-Aziatische locaties inhouden, maar de onderzoekers hebben dat nog niet onderzocht. Ook daar kan klimaatverandering van invloed zijn, zegt Dufour. Maar “we vermoeden dat habitataanpassing in Zuidoost-Azië – toenemende verstedelijking, minder open gebieden – ook een deel van de vergelijking kan zijn.”

Ginny Chan, een ecoloog aan het Zwitserse ornithologische instituut in Sempach die niet betrokken was bij het onderzoek, zegt dat de soorten milieuveranderingen die de vogelpopulaties zouden kunnen schaden “zeer snel plaatsvinden in het traditionele overwinteringsgebied [for Richard’s pipits] in Zuid- en Oost-Azië.” In India is de populatie Richard’s Pipit gedaald met: meer dan 90 procent in de afgelopen decennia, zegt Chan.

Andere Siberische vogelsoorten die typisch naar het zuiden migreren maar recentelijk in toenemende aantallen in Europa zijn verschenen, zoals de geelbrauwzanger en de Siberische tjiftjaf, maken mogelijk ook hun eigen westelijke routes, vermoedt Dufour.

Als andere Siberische zangvogelsoorten ook nieuwe westelijke trekroutes opzetten, zou dit kunnen betekenen dat trekkende zangvogels flexibelere reizigers zijn dan wetenschappers eerder dachten, zegt Dufour.

Dat zou voor sommige vogels hoopvolle implicaties kunnen hebben, aangezien soorten wereldwijd te maken hebben met een veranderend klimaat. Maar het nieuwe onderzoek, voegt hij eraan toe, mag andere studies van trekvogels niet overschaduwen – zoals brandganzen en de Bonte vliegenvanger — waaruit blijkt dat sommige van deze soorten niet zo goed bestand zijn tegen klimaatverandering.