Endotracheale intubatie (EI) is vaak een noodprocedure die wordt uitgevoerd bij mensen die bewusteloos zijn of niet zelfstandig kunnen ademen. EI houdt een open luchtweg in stand en helpt verstikking te voorkomen.

In een typische EI krijg je anesthesie. Vervolgens wordt een flexibele plastic buis via uw mond in uw luchtpijp geplaatst om u te helpen ademen.

De luchtpijp, ook wel de luchtpijp genoemd, is een buis die zuurstof naar je longen transporteert. De maat van de beademingsslang is afgestemd op uw leeftijd en keelmaat. De buis wordt op zijn plaats gehouden door een kleine luchtmanchet die rond de buis wordt opgeblazen nadat deze is ingebracht.

Je luchtpijp begint net onder je strottenhoofd of stembox en strekt zich uit achter het borstbeen of borstbeen. Je luchtpijp verdeelt zich dan en wordt twee kleinere buizen: de rechter en linker hoofdbronchiën. Elke buis is verbonden met een van je longen. De bronchiën verdelen zich vervolgens in kleinere en kleinere luchtwegen in de long.

Uw luchtpijp bestaat uit taai kraakbeen, spieren en bindweefsel. De voering bestaat uit glad weefsel. Elke keer dat je inademt, wordt je luchtpijp iets langer en breder. Het keert terug naar zijn ontspannen grootte terwijl je uitademt.

U kunt moeite hebben met ademhalen of helemaal niet kunnen ademen als een pad langs de luchtweg geblokkeerd of beschadigd is. Dit is wanneer EI nodig kan zijn.

Hoe wordt endotracheale intubatie uitgevoerd?

EI wordt meestal gedaan in het ziekenhuis, waar u verdoving krijgt. In noodsituaties kan een paramedicus op de plaats van de noodsituatie EI uitvoeren.

In een typische EI-procedure krijgt u eerst een verdoving. Als u eenmaal verdoofd bent, zal uw anesthesist uw mond openen en een klein instrument inbrengen met een lampje dat een laryngoscoop wordt genoemd. Dit instrument wordt gebruikt om de binnenkant van uw strottenhoofd of stembox te zien. Zodra uw stembanden zijn gelokaliseerd, wordt een flexibele plastic buis in uw mond geplaatst en voorbij uw stembanden naar het onderste deel van uw luchtpijp geleid. In moeilijke situaties kan een videocameralaryngoscoop worden gebruikt om een ​​gedetailleerder beeld van de luchtweg te geven.

Uw anesthesist luistert dan via een stethoscoop naar uw ademhaling om te controleren of het slangetje op de juiste plaats zit. Zodra u geen hulp meer nodig heeft bij het ademen, wordt de buis verwijderd. Tijdens chirurgische ingrepen en op de intensive care wordt de buis aangesloten op een beademingsapparaat, of beademingsmachine, zodra deze op de juiste plaats zit. In sommige situaties kan het nodig zijn om de buis tijdelijk aan een zak te bevestigen. Uw anesthesist zal de zak gebruiken om zuurstof in uw longen te pompen.

Waarom wordt endotracheale intubatie gedaan?

Mogelijk hebt u deze procedure nodig om een ​​van de volgende redenen:

  • om uw luchtwegen te openen zodat u anesthesie, medicatie of zuurstof kunt krijgen
  • om je longen te beschermen
  • je bent gestopt met ademen of je hebt moeite met ademhalen
  • je hebt een machine nodig om je te helpen ademen
  • u heeft een hoofdwond en kunt niet zelfstandig ademen
  • u moet gedurende een bepaalde periode worden verdoofd om te herstellen van een ernstige verwonding of ziekte

EI houdt uw luchtweg open. Hierdoor kan zuurstof vrijelijk van en naar uw longen stromen terwijl u ademt.

Wat zijn de risico’s van endotracheale intubatie?

Anesthesie risico’s

Meestal bent u tijdens de procedure onder algemene anesthesie. Dit betekent dat u niets voelt als de buis wordt ingebracht. Gezonde mensen hebben meestal geen problemen met algemene anesthesie, maar er is een kleine kans op complicaties op de lange termijn. Deze risico’s hangen grotendeels af van uw algemene gezondheid en het type procedure dat u ondergaat.

Factoren die uw risico op complicaties bij anesthesie kunnen verhogen, zijn onder meer:

  • chronische problemen met uw longen, nieren of hart
  • suikerziekte
  • geschiedenis van epileptische aanvallen
  • een familiegeschiedenis van bijwerkingen op anesthesie
  • slaapapneu
  • zwaarlijvigheid
  • allergieën voor voedsel of medicijnen
  • alcoholgebruik
  • roken
  • leeftijd

Ernstigere complicaties kunnen optreden bij oudere volwassenen die aanzienlijke medische problemen hebben. Deze complicaties zijn zeldzaam, maar kunnen zijn:

  • hartaanval
  • Long infectie
  • hartinfarct
  • tijdelijke mentale verwarring
  • dood

Ongeveer een of twee op de 1.000 mensen kunnen gedeeltelijk wakker worden terwijl ze onder algehele narcose zijn. Als dit gebeurt, zijn mensen zich meestal bewust van hun omgeving, maar voelen ze geen pijn. In zeldzame gevallen kunnen ze hevige pijn voelen. Dit kan leiden tot langdurige psychologische complicaties, zoals posttraumatische stressstoornis (PTSS). Bepaalde factoren kunnen deze situatie waarschijnlijker maken:

  • noodgeval operatie
  • hart- of longproblemen
  • langdurig gebruik van opiaten, kalmerende middelen of cocaïne
  • dagelijks alcoholgebruik

Intubatie risico’s

Er zijn enkele risico’s verbonden aan intubatie, zoals:

  • letsel aan tanden of tandheelkundig werk
  • letsel aan de keel of luchtpijp
  • een ophoping van te veel vocht in organen of weefsels
  • bloeden
  • longcomplicaties of letsel
  • aspiratie (maaginhoud en zuren die in de longen terechtkomen)

Een anesthesist of ambulance EMT zal u vóór de procedure evalueren om het risico op deze complicaties te verkleinen. U wordt ook tijdens de procedure nauwlettend gevolgd.

Hoe bereid ik me voor op endotracheale intubatie?

Intubatie is een invasieve procedure en kan aanzienlijk ongemak veroorzaken. U krijgt echter meestal algemene anesthesie en een spierontspannend medicijn zodat u geen pijn voelt. Bij bepaalde medische aandoeningen moet de procedure mogelijk worden uitgevoerd terwijl een persoon nog wakker is. Een plaatselijke verdoving wordt gebruikt om de luchtwegen te verdoven om het ongemak te verminderen. Uw anesthesioloog zal u voorafgaand aan de intubatie laten weten of deze situatie op u van toepassing is.

Wat te verwachten na endotracheale intubatie?

U kunt na de procedure een lichte keelpijn hebben of moeite hebben met slikken, maar dit zou snel moeten verdwijnen.

Er is ook een klein risico dat u complicaties krijgt van de procedure. Zorg ervoor dat u meteen uw arts belt als u een van de volgende symptomen vertoont:

  • zwelling van uw gezicht
  • een ernstige keelpijn
  • pijn op de borst
  • Moeite met slikken
  • moeite met spreken
  • nek pijn
  • kortademigheid

Deze symptomen kunnen een teken zijn van andere problemen met uw luchtwegen.