We hebben de neiging om piraterij te zien als de antithese van Netflix, Hulu, Spotify of Prime Video. Maar het blijkt dat je meedogenloze digitale piraten kunt bedanken voor de lage prijs en hoge kwaliteit van je favoriete streamingdiensten.
Piraterij creëerde streaming
Zonder piraterij zou streaming niet bestaan. Of het zou tenminste alleen bestaan in een of andere verbasterde vorm. Dit is een gewaagde bewering, maar als je naar de geschiedenis van streaming kijkt, lijkt de verbinding vrij duidelijk.
Laten we beginnen met iTunes. Hoewel iTunes geen streamingdienst is, is het misschien wel de eerste echte voorloper van diensten zoals Spotify. En raad eens, het begin ervan was een directe reactie op piraterij.
In de jaren ’90 en het begin van de jaren 2000 rekenden platenmaatschappijen belachelijk hoge prijzen voor cd’s. Hun idee was dat als mensen een hitsingle leuk vonden, ze $ 20 (ongeveer $ 30 gecorrigeerd voor inflatie) zouden betalen voor een cd om de single te bezitten.
Dit bedrijfsmodel kan natuurlijk niet digitaal werken. In een digitale winkel kunnen mensen een hitsingle kopen en vermijden ze een heel album te kopen. Platenmaatschappijen meden dus digitale diensten zoals de pest. Als reactie hierop nam piraterij een hoge vlucht. P2P-diensten zoals Napster maakten muziek gratis voor iedereen, en de platenindustrie wankelt nog steeds van de naschokken.
Apple zag dit als een kans en stelde iTunes samen, de eerste succesvolle digitale muziekwinkel. Maar uiteindelijk bracht iTunes mensen terug naar piraterij vanwege het stomme DRM-beleid (anti-sharing) dat Steve Jobs openlijk haatte. Services zoals Spotify doken op als reactie, en de rest is geschiedenis.
Een jaar na de lancering van Spotify onthulde Netflix zijn videostreamingdiensten, meestal om een vergelijkbaar gat in de markt te vullen. Dvd’s waren duur ($ 25- $ 30 per stuk), en zelfs videoverhuur was oneerlijk geprijsd (om nog maar te zwijgen van ongemakkelijk) vanwege de enorme overhead die gepaard gaat met het runnen van een winkel als Blockbuster.
Piraterij moedigt streaming van hoge kwaliteit aan
We hebben veel tijd besteed aan klagen over de bekabeling van streamingdiensten. Naarmate videostreaming populairder wordt, stijgen de abonnementskosten, worden streamingbibliotheken kleiner en bouwen meer bedrijven exclusieve services. Om nog maar te zwijgen, grote streamingdiensten proberen soms kosten te besparen door de gebruikerservaring te schaden.
In 2018 halveerde Amazon stilletjes zijn Prime Video-bestandsgroottes. Dit verminderde duidelijk de videokwaliteit van Prime Video, en het maakte veel mensen kwaad. En vreemd genoeg kwam de grootste (en snelste) reactie van de piratengemeenschap.
Piraten met kennis van het rippen van video bevestigden de wandaden van Amazon door de bestandsgroottes en bitsnelheden van video overal in Amazon te controleren. Alleen mensen die video’s van streamingdiensten willen stelen, weten hoe ze dat moeten doen. Vervolgens verspreidden ze deze informatie naar de pers, verlieten ze hun Prime-accounts en maakten ze illegale versies van hoge kwaliteit van exclusieve Amazon-video’s.
Uiteindelijk heeft Amazon de wijzigingen in de videokwaliteit ongedaan gemaakt, dankzij de piraterijgemeenschap. De Amazon-videostreamkwaliteit van iedereen ging weer omhoog. En hoewel dit een heel specifiek voorbeeld is van piraterij die leidt tot streaming van hoge kwaliteit, zijn er enkele minder specifieke voorbeelden om te overwegen. Kijk maar eens naar de hernieuwde (zij het achterstallige) interesse van Netflix, Amazon en Hulu in 4K-streaming. Piraten zijn al een tijdje geobsedeerd door 4K (hoewel openbare torrentsites videobestanden van lage kwaliteit hebben), en streamingdiensten beginnen net aan te slaan.
VERWANT: Streamingdiensten beginnen op kabelbedrijven te lijken
Piraterij houdt de streamingkosten laag
Maar piraten zijn niet alleen geobsedeerd door videokwaliteit. Natuurlijk zijn ze ook geobsedeerd door prijzen. En in de wereld van op abonnementen gebaseerde streaming wordt van ons voortdurend verwacht dat we meer betalen voor minder inhoud.
In feite concurreren streaming-sites met elkaar door exclusieve inhoud aan te bieden. Maar deze exclusieve inhoud brengt aanzienlijke kosten met zich mee. Wanneer een show als Friends op tafel staat, zijn bedrijven bereid om voor een contract $ 100 miljoen te betalen. Logisch, Friends is tenslotte de op een na populairste show op Netflix.
Maar $ 100 miljoen is een hoop geld. Nadat ze honderden miljoenen dollars aan exclusieve inhoud hebben laten vallen, worden streaming-sites gedwongen om kosten terug te verdienen door abonnementsprijzen te verhogen en onrendabele contracten te beëindigen.
Zoals je waarschijnlijk al geraden hebt, moedigt dit mensen aan om inhoud te piraten. Elke keer dat Netflix duurder wordt, stijgt het gebruik van torrent-clients zoals BitTorrent. Hoewel dit misschien geen eerlijke (of legale) reactie is van de piraterijgemeenschap, stuurt het een stil bericht naar streaming-sites en mediabedrijven: inhoud moet toegankelijk zijn, en als dat niet het geval is, zullen we er niet voor betalen .
Dat is een deel van de reden waarom Hulu en Disney + zo gefocust zijn op het aanbieden van robuuste, laaggeprijsde services. Zelfs als een streamingdienst verliesgevend moet werken om klanten binnen te halen, heeft deze tenminste meer toegewijde gebruikers dan zijn concurrenten. In de loop van de tijd kunnen streaming-sites en mediabedrijven eindelijk luisteren en de exclusieve contracten verlaten die, eerlijk gezegd, streaming veranderen in een nieuwe generatie kabeltelevisie.
Piraterij geeft ons toegang tot onze cultuur
Cultureel relevante films, zoals Star Wars en Disney-animatieklassiekers, zijn notoir moeilijk om thuis te bekijken. Disney’s Sneeuwwitjeis bijvoorbeeld alleen beschikbaar voor streaming op Amazon voor $ 18 en op Vudu voor $ 15.
Laten we even echt zijn. Is het de moeite waard om $ 15 voor te betalen? Sneeuwwitje, een 82 jaar oude film, op een website die een falend bedrijfsmodel volgt? Films als Sneeuwwitje zijn ongelooflijk belangrijk voor onze cultuur. Het zijn de hoekstenen van het vertellen van verhalen, animatie en filmgeschiedenis. En hoewel studio’s zoals Disney het verdienen om geld te blijven verdienen met klassieke films, verdienen gewone mensen het ook om tegen een redelijke prijs deel te nemen aan hun cultuur. Het is ongelooflijk hoe mediabedrijven dit niet begrijpen.
Gelukkig moedigt piraterij studio’s aan om cultureel relevante films meer open te stellen. Vanwege piraterij verlaat Disney de “Disney-kluis” om al zijn films voor slechts $ 7 per maand op Disney + aan te bieden. Is dat niet interessant? Twee maanden met de volledige bibliotheek van Disney kost minder dan een exemplaar van Sneeuwwitje op Vudu.
Als een kanttekening: veel van deze oude, cultureel relevante films zouden in het publieke domein moeten zijn. Als Disney in de jaren ’80 en ’90 niet had gelobbyd voor belachelijke auteursrechtwetten, dan zou je gratis toegang hebben tot een heleboel 20e-eeuwse films. Net als platenmaatschappijen hebben filmstudio’s piraterij praktisch aangemoedigd door culturele hoekstenen om te zetten in exclusieve, dure handelswaar. Het feit dat piraterij bijdraagt aan een gelijk speelveld is zowel ironisch als zeer bevredigend. We hopen dat piraterij in de toekomst niet nodig zal zijn, maar voorlopig houdt het de zaken onder controle.
