Onderzoekers tonen aan dat nanoplastics de effectiviteit van antibiotica kunnen verminderen

In een recent onderzoek heeft een internationaal onderzoeksteam met aanzienlijke betrokkenheid van MedUni Wenen onderzocht hoe nanoplasticdeeltjes die in het lichaam worden afgezet de effectiviteit van antibiotica beïnvloeden.

Uit het onderzoek bleek dat de plastic deeltjes niet alleen de werking van de medicijnen aantasten, maar ook de ontwikkeling van antibioticaresistente bacteriën zouden kunnen bevorderen. Deze resultaten zijn recentelijk verschenen gepubliceerd in het journaal Wetenschappelijke rapporten.

Om te onderzoeken of en hoe nanoplasticdeeltjes in het lichaam interageren met antibiotica, heeft het onderzoeksteam onder leiding van Lukas Kenner (MedUni Wenen), Barbara Kirchner (Universiteit van Bonn) en Oldamur Hollóczki (Universiteit van Debrecen) een veelgebruikt medicijn gekoppeld aan veelgebruikte medicijnen. soorten kunststof. De focus lag op het breedspectrumantibioticum tetracycline, dat wordt gebruikt voor de behandeling van veel bacteriële infecties, zoals die van de luchtwegen, de huid of de darmen.

Als het om kunststoffen ging, viel de keuze op polyethyleen (PE), polypropyleen (PP) en polystyreen (PS), alomtegenwoordige componenten van verpakkingsmaterialen, evenals nylon 6,6 (N66), dat in veel textiel zit. zoals kleding, tapijten, bankhoezen en gordijnen. Nanoplastics zijn kleiner dan 0,001 millimeter en worden vanwege hun kleine formaat als bijzonder schadelijk voor mens en milieu beschouwd.

Met behulp van complexe computermodellen kon het team bewijzen dat de nanoplasticdeeltjes tetracycline kunnen binden en zo de effectiviteit van het antibioticum kunnen aantasten. “Bij nylon was de binding bijzonder sterk”, benadrukt Lukas Kenner, die wijst op een grotendeels onderschat gevaar binnenshuis.

“De micro- en nanoplastic belasting is daar zo’n vijf keer hoger dan buitenshuis. Nylon is daar één van de redenen voor: het komt vrij uit textiel en komt bijvoorbeeld via de ademhaling het lichaam binnen.”

Gevaar voor antibioticaresistentie

Zoals uit de onderzoeksresultaten blijkt, kan de binding van tetracycline aan nanoplasticdeeltjes de biologische activiteit van het antibioticum verminderen. Tegelijkertijd zou de binding aan nanoplastics ertoe kunnen leiden dat het antibioticum naar onbedoelde plaatsen in het lichaam wordt getransporteerd, waardoor het zijn beoogde werking verliest en mogelijk andere ongewenste effecten veroorzaakt.

“Onze bevinding dat de lokale concentratie van antibiotica op het oppervlak van de nanoplasticdeeltjes kan toenemen, is bijzonder zorgwekkend”, meldt Kenner. Deze concentratieverhoging zou kunnen leiden tot de ontwikkeling van antibioticaresistente bacteriën. Kunststoffen als nylon 6,6, maar ook polystyreen, die sterker binden aan tetracycline, zouden daardoor de kans op resistentie kunnen vergroten.

“In een tijd waarin antibioticaresistentie wereldwijd een steeds grotere bedreiging wordt, moet met dergelijke interacties rekening worden gehouden”, zegt Kenner.

Uit het onderzoek blijkt dat blootstelling aan nanoplastics niet alleen een direct gezondheidsrisico vormt, maar ook indirect de behandeling van ziekten kan beïnvloeden. “Als nanoplastics de effectiviteit van antibiotica verminderen, vormt de dosering een enorm probleem”, zegt Kenner.