Op agarose gebaseerde methode toont potentieel in het begrijpen van de rol van extracellulaire blaasjes bij kankermetastasen

Een gezamenlijk onderzoek onder leiding van onderzoekers van het Duitse Trias i Pujol Research Institute heeft de veelbelovende mogelijkheden onthuld van het gebruik van een agarosevlekmigratietest om het vermogen van extracellulaire blaasjes om andere cellen aan te trekken in een gecontroleerde omgeving te onderzoeken. Het onderzoek is onlangs uitgevoerd gepubliceerd in het journaal BMC Biologie.

Extracellulaire blaasjes (EV’s) zijn nanodeeltjes die vrijkomen door cellen en aanwezig zijn in verschillende biologische processen, waaronder cellulaire communicatie. Recent onderzoek wijst uit dat kankergerelateerde EV’s een belangrijke rol spelen bij het vormen van een pre-metastatische niche (PMN) – een voorbereidend gebied dat het mogelijk maakt dat verspreidende tumorcellen zich vestigen en groeien – door cellen uit de oorspronkelijke tumor te rekruteren.

Het is van vitaal belang om te begrijpen en te meten hoe deze kanker-EV’s celmigratie en rekrutering kunnen stimuleren, zowel voor het ontwikkelen van celvrije therapeutische benaderingen als voor het verbeteren van onze kennis van kankermetastasen. In deze context geven klassieke in vitro (laboratoriumgebaseerde) migratietesten niet volledig het ware vermogen van EV’s weer om cellen chemisch naar een nieuwe locatie te leiden.

De studie onder leiding van onderzoekers van IGTP’s onderzoeksgroepen Innovation in Vesicles and Cells for Application in Therapy (IVECAT), Badalona Applied Research Group in Oncology (B·ARGO) en Resistance, Chemotherapy and Predictive Biomarkers (RCPB) benadrukt hoe EV’s de uitzaaiing van kanker kunnen beïnvloeden . Het onderzoeksteam heeft een laboratoriummethode, bekend als de agarosevlekmigratietest, aangepast aan de EV-vereisten, die meet hoe goed deze kleine deeltjes andere cellen kunnen aantrekken in een gecontroleerde omgeving.

Uit hun analyse, waaronder onder meer stilstaande beelden en time-lapse-video’s, bleek dat EV’s verschillen in hun vermogen om endotheelcellen te rekruteren. Wat nog belangrijker is, ze waren in staat een groter rekruteringsvermogen te identificeren in EV’s van zeer gemetastaseerde PC3-kankercellen vergeleken met die van minder metastatische LNCaP-cellen.

De eerste auteur van de studie, Marta Clos-Sansalvador, een predoctoraal studente uit IGTP’s groep IVECAT, legt uit dat “de agarosevlekmigratietest een diversiteit aan metingen en migratie-instellingen kan bieden die niet worden geboden door klassieke migratietests, zoals krastests, en onthullen het potentiële gebruik ervan op het gebied van EV en kankermetastasen.” Clos-Sansalvador wijst ook op de praktische bruikbaarheid van de test: “EV-aangepaste agarosevlekmigratietest is een eenvoudige, goedkope en veelzijdige techniek die gemakkelijk kan worden aangepast aan de meeste laboratoria”.