Echolalie begrijpen
Mensen met echolalie herhalen geluiden en zinnen die ze horen. Ze zijn misschien niet in staat om effectief te communiceren omdat ze moeite hebben om hun eigen gedachten te uiten. Iemand met echolalie kan bijvoorbeeld alleen een vraag herhalen in plaats van deze te beantwoorden. In veel gevallen is echolalie een poging om te communiceren, taal te leren of taal te oefenen.
Echolalia verschilt van het Tourette-syndroom, waarbij een spreker plotseling kan schreeuwen of willekeurige dingen kan zeggen als onderdeel van hun tic. In dit geval heeft de spreker geen controle over wat hij zegt of wanneer hij het zegt.
Herhaalde spraak is een extreem veel voorkomend onderdeel van taalontwikkeling en wordt vaak gezien bij jonge peuters die leren communiceren. Tegen de leeftijd van 2 zullen de meeste kinderen hun eigen uitingen gaan mixen, samen met herhalingen van wat ze horen. Op de leeftijd van 3 jaar zal de echolalie van de meeste kinderen hooguit minimaal zijn.
Het komt vaak voor dat autistische kinderen of ontwikkelingsachterstanden echolalie hebben tot in de kindertijd, vooral als ze een vertraagde spraakontwikkeling ervaren. Als u vaststelt waarom en hoe uw kind echolalie gebruikt, kunt u er een behandelplan voor ontwikkelen. Het raadplegen van een taalpatholoog kan helpen.
Symptomen
Het belangrijkste symptoom van echolalie is de herhaling van zinnen en geluiden die zijn gehoord. Het kan onmiddellijk zijn, waarbij de spreker iets meteen herhaalt nadat hij het heeft gehoord. Het kan ook worden uitgesteld, waarbij de spreker uren of dagen na het horen iets herhaalt.
Andere tekenen van echolalie kunnen zijn: frustratie tijdens gesprekken, depressie en stomheid. Een persoon met echolalie kan ongewoon prikkelbaar zijn, vooral als er vragen worden gesteld.
Oorzaken en risicofactoren
Alle kinderen ervaren echolalie wanneer ze een gesproken taal leren. De meesten ontwikkelen onafhankelijk denken naarmate ze ouder worden, maar sommigen blijven herhalen wat ze horen. Kinderen met een communicatieve handicap houden veel langer vast aan herhaalde uitdrukkingen. Autistische kinderen zijn bijzonder vatbaar voor echolalie.
Sommige mensen ervaren dit probleem alleen als ze verdrietig of angstig zijn. Anderen ervaren het de hele tijd, wat er uiteindelijk voor kan zorgen dat ze stom worden omdat ze zich niet kunnen uiten.
Volwassenen met ernstig geheugenverlies of hoofdtrauma kunnen echolalie ervaren als ze proberen hun spreekvaardigheid terug te krijgen.
Soorten echolalie
Er zijn twee hoofdcategorieën van echolalie: functionele (of interactieve) echolalie en niet-interactieve echolalie, waarbij de geluiden of woorden alleen voor persoonlijk gebruik mogen zijn in plaats van communicatie.
Interactieve echolalie
Functionele echolalie is een poging tot communicatie die bedoeld is om interactief te zijn, als communicatie met een andere persoon. Voorbeelden zijn:
Aan de beurt nemen: De persoon met echolalie gebruikt zinnen om een afwisselende verbale uitwisseling te vullen.
Mondelinge voltooiing: Spraak wordt gebruikt om bekende verbale routines te voltooien die door anderen zijn geïnitieerd. Als mensen met echolalie bijvoorbeeld wordt gevraagd om een taak uit te voeren, kunnen ze zeggen “goed gedaan!” terwijl ze het invullen, in navolging van wat ze gewend zijn te horen.
Informatie verstrekken: Spraak kan worden gebruikt om nieuwe informatie aan te bieden, maar het kan moeilijk zijn om de punten met elkaar te verbinden. Een moeder zou haar kind bijvoorbeeld kunnen vragen wat hij wil voor de lunch, en hij zingt het lied uit een lunchvleesreclame om te zeggen dat hij een broodje wil.
Verzoeken: De persoon met echolalie kan zeggen: “Wil je lunchen?” om hun eigen lunch te vragen.
Niet-interactieve echolalie
Niet-interactieve echolalie is meestal niet bedoeld als communicatie en is bedoeld voor persoonlijk gebruik, zoals persoonlijke etikettering of zelfstimulatie. Voorbeelden zijn:
Niet-gerichte spraak: De persoon met echolalie zegt iets dat niet relevant is voor de situationele context, zoals het reciteren van delen van een tv-programma terwijl hij door een klaslokaal loopt. Dit gedrag kan zelfstimulerend zijn.
Situatie vereniging: Spraak wordt veroorzaakt door een situatie, visueel beeld, persoon of activiteit en lijkt geen poging tot communicatie te zijn. Als iemand bijvoorbeeld een merkproduct in de winkel ziet, kan hij of zij het liedje uit de reclame zingen.
Repetitie: De spreker kan dezelfde zin een paar keer zachtjes tegen zichzelf uitspreken voordat hij met een normale stem reageert. Dit kan een oefening zijn voor de komende interactie.
Zelfsturing: Mensen kunnen deze uitingen gebruiken om zichzelf door een proces te leiden. Als ze bijvoorbeeld een boterham maken, kunnen ze tegen zichzelf zeggen: ‘Zet water aan. Gebruik zeep. Handen afspoelen. Schakel water uit. Droge handen. Brood halen. Brood op bord leggen. Haal lunchvlees”, enzovoort totdat het proces is voltooid.
Interactieve versus niet-interactieve echolalie
Echolalia weerspiegelt hoe de spreker informatie verwerkt. Soms is het herkennen van het verschil tussen interactieve en niet-interactieve echolalie moeilijk totdat je de spreker leert kennen en hoe hij communiceert. In sommige gevallen lijkt echolalie volledig uit de context te zijn.
Overweeg dit geweldige voorbeeld van Susan Stokes. Als een kind met echolalie boos wordt op zijn leraar als de pauze voorbij is, kan hij plotseling zeggen: “Ga naar de hel, luitenant!” De leraar zou later kunnen ontdekken dat het kind naar ‘Een paar goede mannen’ had gekeken en een zin had gebruikt waarvan hij wist dat die verband hield met woede om zijn gevoelens op dat moment over te brengen. Hoewel zijn reactie buiten de context leek, had hij een reden om die zin te gebruiken om te communiceren.
Diagnose van echolalie
Een professional kan echolalie diagnosticeren door een gesprek te voeren met de persoon met echolalie. Als ze moeite hebben om iets anders te doen dan te herhalen wat er is gezegd, kunnen ze echolalie hebben. Sommige autistische kinderen worden hier regelmatig op getest tijdens hun spraaklessen.
Echolalie varieert van licht tot ernstig. Een arts kan het stadium van echolalie identificeren en de juiste behandeling voorschrijven.
Behandeling
Echolalie kan worden behandeld door een combinatie van de volgende methoden:
Logopedie
Sommige mensen met echolalie gaan naar reguliere logopediesessies om te leren zeggen wat ze denken.
Een gedragsinterventie genaamd “cues-pause-point” wordt vaak gebruikt voor intermediaire echolalie. Bij deze behandeling vraagt de logopedist aan de persoon met echolalie om een vraag correct te beantwoorden en vertelt hij dat ze hem zullen aanwijzen wanneer het tijd is om te antwoorden. Vervolgens stelt de therapeut een vraag, zoals “Hoe heet je?” Na een korte pauze vragen ze de spreker om te antwoorden. Ze houden ook een cue-kaart omhoog met het juiste antwoord.
medicatie
Een arts kan antidepressiva of angstmedicatie voorschrijven om de bijwerkingen van echolalie te bestrijden. Dit behandelt de aandoening zelf niet, maar het helpt de persoon met echolalie kalm te houden. Aangezien de symptomen van echolalie kunnen toenemen wanneer een persoon gestrest of angstig is, kan het kalmerende effect de ernst van de aandoening helpen verminderen.
Thuiszorg
Mensen met echolalie kunnen thuis met andere mensen werken om hun communicatieve vaardigheden te ontwikkelen. Er zijn tekst- en online trainingsprogramma’s beschikbaar om ouders te helpen positieve reacties van hun kinderen te krijgen. Een kind aanmoedigen om een beperkte woordenschat te gebruiken, kan het voor hen gemakkelijker maken om effectiever te leren communiceren.
Echolalie vooruitzichten en preventie
Echolalia is een natuurlijk onderdeel van de taalontwikkeling. Het is niet altijd een goed idee om het volledig te voorkomen. Om blijvende echolalie bij kinderen te voorkomen, moeten ouders andere vormen van communicatie aanmoedigen. Stel een kind bloot aan een grote verscheidenheid aan woorden en zinsdelen. Na verloop van tijd kunnen de meeste kinderen hun echolalie op natuurlijke wijze overwinnen.
