“Giftige mannelijkheid” (ook wel “schadelijke mannelijkheid” genoemd) wordt vaak gebruikt als een verzamelnaam voor het gedrag van mannen en mannelijke mensen.
In werkelijkheid is er echter genoeg ruimte voor iemand om mannelijk te zijn zonder giftig te zijn of gedrag te vertonen dat gevaarlijk of kwetsend is.
Dus, wat betekent de uitdrukking eigenlijk? Over het algemeen is giftige mannelijkheid het naleven van de beperkende en potentieel gevaarlijke maatschappelijke normen die zijn vastgesteld voor mannen en mensen die mannen identificeren.
Voordat we de ins en outs van giftige mannelijkheid uitpakken, is het belangrijk om te begrijpen dat mannelijkheid niet inherent slecht of giftig is. Hetzelfde geldt voor mannen en mensen die mannen identificeren.
Gemeenschappelijke kenmerken
Kenmerken van giftige mannelijkheid zijn onder meer:
- mentale en fysieke taaiheid
- agressie
- stoïcisme, of geen emotie tonen
- heteroseksisme, of discriminatie van mensen die niet heteroseksueel zijn
- zelfvoorziening
- emotionele ongevoeligheid
Giftige mannelijkheid duikt meestal op bij mannen en bij mannen die door mannen worden geïdentificeerd, maar het kan door iedereen worden gehandhaafd.
Alledaagse voorbeelden
Giftige mannelijkheid houdt niet alleen duidelijke uitingen van agressie of discriminatie in. Vaak verschijnt het op subtiele manieren die u misschien niet eens herkent.
Beschouw de volgende twee zinnen.
‘Geen homo’
Een man heeft het erover dat hij zich zorgen maakt over zijn mannelijke vriend die het moeilijk lijkt te hebben. ‘Ik wroet gewoon echt voor hem. Hij is zo’n aardige vent, ”zegt hij, en volgt dan snel met“ no homo ”om iedereen te laten weten dat zijn woorden niet betekenen dat hij zich seksueel aangetrokken voelt tot zijn vriend.
De maatschappelijke norm voor mannelijkheid vereist aantrekking tot een cisgender, heterovrouw. Alles wat op iets anders lijkt, zoals genegenheid voor een mannelijke vriend, wordt gezien als een bedreiging voor mannelijkheid.
Deze informele “grap” is een manier om die dreiging via heteroseksisme, een van de eigenschappen die verband houden met giftige mannelijkheid, snel van de hand te doen.
‘Ik ben een man, wat verwacht je?’
Klinkt bekend? Dit komt vaak na gesprekken over onderwerpen, zoals sport of hygiëne, maar het kan ook verband houden met serieuzere problemen, zoals emotionele regulering.
Soms zijn mannen bijvoorbeeld vrijgesteld van introspectie of het beheersen van hun woede in relaties.
Stel je voor dat een heteroseksueel stel ruzie heeft. De vrouw voelt zich gekwetst dat haar vriend hun date is vergeten, waardoor ze een uur in een restaurant moet wachten. Als ze hem confronteert, haalt hij zijn schouders op en zegt: “Oh, ik was het helemaal vergeten, mijn slechte.” Ze zegt dat dit geen echte verontschuldiging is. Geërgerd gooit hij zijn handen in de lucht en zegt: “Ik ben een man, daar zijn we niet goed in!”
In werkelijkheid is effectieve communicatie, inclusief het vermogen om een zinvolle verontschuldiging te maken, een vaardigheid die iedereen nodig heeft, niet alleen vrouwen en vrouwelijk geïdentificeerde mensen.
Waar het vandaan komt
Het is moeilijk om een unieke oorzaak van giftige mannelijkheid aan te wijzen, grotendeels omdat het concept van mannelijkheid varieert tussen verschillende culturen, religies en klassen.
Zelfs binnen een enkele cultuur, religie of klasse kunnen mannelijke idealen per leeftijdsgroep verschillen.
In de Verenigde Staten wordt giftige mannelijkheid vaak versterkt door maatschappelijke attitudes. Uit een enquête uit 2018 van het Pew Research Center bleek bijvoorbeeld dat respondenten beschermend gedrag toeschrijven als een positieve eigenschap voor mannen. Maar zorgzaam of emotioneel zijn, werd als iets negatiefs gezien.
Gezondheidseffecten
Giftige mannelijkheid wordt vaak gezien als schadelijk voor anderen, maar mannen en mensen die mannelijk zijn, worden er ook echt door geschaad.
Andere
Maatschappelijke impact
Hoewel giftige mannelijkheid zeker gevolgen heeft voor individuen, kan het ook grotere maatschappelijke gevolgen hebben.
Hier zijn slechts enkele van deze effecten. Houd er rekening mee dat, hoewel giftige mannelijkheid een bijdragende rol speelt bij deze problemen, dit niet altijd de enige oorzaak is.
Verkrachtingscultuur
Giftige mannelijkheidsideologie neigt ertoe cisgendervrouwen te behandelen als seksuele veroveringen, wat bijdraagt aan voortdurende problemen, zoals verkrachtingscultuur.
Dit verwijst naar de neiging om de schuld van seksuele aanvallers weg te nemen en bij het slachtoffer te leggen.
“Boys will be boys” klinkt misschien onschuldig als het gaat om kinderen die zich op de speelplaats nestelen. Maar het kan uitgroeien tot excuses voor gewelddadig gedrag of het niet respecteren van grenzen.
Geweld
Giftige mannelijkheid leert mannen en mannelijke mensen ook dat agressie en geweld de sleutel zijn tot het oplossen van problemen – tenzij je zwak wilt lijken.
Het resulterende geweld, dat in vele vormen kan voorkomen, inclusief partnergeweld en vuurwapengeweld, kan verstrekkende gevolgen hebben voor degenen die er niet eens direct bij betrokken zijn.
Naast het creëren van meer geweld, berooft deze manier van denken mannen ook van het leren van andere, effectievere copingvaardigheden en communicatietechnieken.
Sociale uitsluiting
Nogmaals, er zijn genoeg mannen en mannelijk identificerende mensen die geen eigenschappen van giftige mannelijkheid vertonen. Toch kunnen deze mensen worden beïnvloed door degenen die Doen vertonen die eigenschappen in de vorm van sociale uitsluiting.
Vooral onder kinderen en tieners kunnen degenen die niet passen in die vooraf bepaalde doos van wat het betekent om mannelijk te zijn, hierdoor buitengesloten worden.
Het aanpakken
Er is geen eenduidig antwoord om het probleem van giftige mannelijkheid aan te pakken. Dit vereist maatschappelijke verschuivingen rond verschillende dingen, waaronder genderstereotypen en het stigma rond geestelijke gezondheid.
Maar als u een man of een man bent die een persoon identificeert, zijn er een paar dingen die u kunt doen om de impact van giftige mannelijkheid op zowel uw eigen leven als die van de mensen om u heen te verminderen:
- Het is oké om te erkennen waar je bent. Iedereen heeft een uitgangspunt. Er is geen manier om te veranderen of vooruit te komen als u niet in staat bent om eerlijk te zijn over de facetten die u wilt wijzigen. Misschien was je geen goede communicator in eerdere relaties. Of misschien hebt u vertrouwd op uw fysieke grootte of kracht om anderen te intimideren. Sla jezelf niet op over acties uit het verleden. Concentreer u in plaats daarvan op waar u momenteel staat en hoe u verder kunt gaan.
- Voer moeilijke gesprekken. Vraag je vrienden – vooral mensen met genderidentiteiten en uitdrukkingen die anders zijn dan die van u – hun perspectief op hoe u omgaat met moeilijke situaties of uw vooroordelen met betrekking tot mannelijkheid. Doe je best om niet in de verdediging te schieten en luister echt naar de gevolgen van je acties voor anderen. Het zal je misschien verbazen dat bepaalde dingen die je deed of zei anders overkwamen dan je had bedoeld.
- Doe het werk. Bovenal houdt het ongedaan maken van giftige mannelijkheid als een man of een mannelijk identificerend persoon in dat je trouw blijft aan jezelf, niet een verkeerd idee van de persoon die je zou moeten zijn. Je ware zelf vinden is een proces dat tijd kost. Een therapeut kan je door dit proces begeleiden en je helpen om onbehulpzame denkpatronen te veranderen.
het komt neer op
Giftige mannelijkheid is zo geworteld in de samenleving dat de meeste mensen de effecten ervan ooit ervaren.
Het identificeren en erkennen ervan is een goede eerste stap om het te ontmantelen, gevolgd door een poging te doen om te vermijden dat bepaalde kenmerken aan specifieke genderidentiteiten worden toegekend.
Comfortabel zijn met wie je bent, ongeacht je genderidentiteit en -uitdrukking (of die van iemand anders), is een stap in de goede richting.
Taneasha White is een zwarte, vreemde liefhebber van woorden, inquisitie en gemeenschap, en heeft haar rol zowel binnen literaire als organisatorische ruimtes gebruikt om ruimte te maken voor mensen die vaak terzijde worden geschoven. Ze is de oprichter en redacteur van UnSung Literary Magazine, een flash-fictie- en poëziepublicatie gericht op het bieden van artistieke ruimte voor gemarginaliseerde stemmen; een gastredacteur bij Quail Bell Magazine; en co-host van de podcast “Critiques for The Culture”, waar media wordt ontleed door middel van humor en een sociaal-politieke lens. Meer van haar werk vind je hier.