Na jaren van speculatie en geruchten onthulde de Chinese techgigant Huawei in 2019 formeel zijn Harmony OS-besturingssysteem. Het is eerlijk om te zeggen dat er meer vragen zijn gerezen dan beantwoord. Hoe werkt het? Welke problemen lost het op? En is het een product van de huidige vete tussen Huawei en de Amerikaanse regering?
Is Harmony OS gebaseerd op Linux?
Nee. Hoewel beide gratis softwareproducten zijn (of, beter gezegd, Huawei heeft beloofd Harmony OS uit te brengen met een open-source licentie), is Harmony OS een apart product. Bovendien gebruikt het een andere ontwerparchitectuur dan Linux, waarbij het de voorkeur geeft aan een microkernelontwerp boven een monolithische kernel.
Maar wacht. Microkernel? Monolithische kern? Ik ben je kwijt.
Laten we het opnieuw proberen. De kern van elk besturingssysteem is iets dat een kernel wordt genoemd. Zoals de naam al aangeeft, vormen kernels het hart van elk besturingssysteem en dienen ze in feite als basis. Ze behandelen interacties met de onderliggende hardware, wijzen middelen toe en bepalen hoe programma’s worden uitgevoerd en bediend.
Alle kernels hebben deze fundamentele verantwoordelijkheden. Ze verschillen echter in hoe ze werken.
Laten we het over geheugen hebben. Moderne besturingssystemen proberen gebruikerstoepassingen (zoals Steam of Google Chrome) te scheiden van de meer gevoelige delen van het besturingssysteem. Stelt u zich een ondoordringbare lijn voor die het geheugen dat wordt gebruikt door services op systeemniveau van uw applicaties verdeelt. Hiervoor zijn twee belangrijke redenen: veiligheid en stabiliteit.
Microkernels, zoals degene die worden gebruikt door Harmony OS, zijn buitengewoon kritisch over wat er in de kernelmodus wordt uitgevoerd, waardoor het effectief wordt beperkt tot de basis.
Botweg, monolithische pitten zijn niet onderscheidend. Linux staat bijvoorbeeld toe dat veel hulpprogramma’s en processen op OS-niveau binnen deze geprivilegieerde ruimte in het geheugen worden uitgevoerd.
Op het moment dat Linus Torvalds aan de Linux-kernel begon te werken, waren microkernels nog een onbekende hoeveelheid, met weinig commercieel gebruik in de echte wereld. Microkernels bleken ook moeilijker te ontwikkelen en waren meestal langzamer.
Bijna 30 jaar later zijn de dingen veranderd. Computers zijn sneller en goedkoper. Microkernels hebben de sprong gemaakt van de academische wereld naar productie.
De XNU-kernel, die de kern vormt van macOS en iOS, leent veel inspiratie uit eerdere microkernel-ontwerpen, namelijk de Mach-kernel ontwikkeld door Carnegie Mellon University. Ondertussen gebruikt QNX, dat de basis vormt van het Blackberry 10-besturingssysteem, evenals veel infotainmentsystemen voor voertuigen, een microkernel-ontwerp.
Het draait allemaal om de uitbreidbaarheid, man
Omdat Microkernel-ontwerpen opzettelijk beperkt zijn, zijn ze gemakkelijk uit te breiden. Om een nieuwe systeemservice toe te voegen, zoals een apparaatstuurprogramma, hoeft de ontwikkelaar de kernel niet fundamenteel te wijzigen of te verstoren.
En dat geeft aan waarom Huawei voor deze aanpak koos met Harmony OS. Hoewel Huawei misschien het best bekend staat om zijn telefoons, is het een bedrijf dat actief is in de meeste sectoren van de markt voor consumententechnologie. De line-up omvat zaken als fitness-wearables, routers en zelfs televisies.
En Huawei is een ongelooflijk ambitieus bedrijf. Het bedrijf neemt een blad uit het boek van rivaal Xiaomi en is begonnen met het verkopen van IoT-producten via zijn op jongeren gerichte dochteronderneming Honor, waaronder intelligente tandenborstels en slimme bureaulampen.
En hoewel het niet duidelijk is of Harmony OS zal draaien op elk stukje consumententechnologie dat het uiteindelijk verkoopt, streeft Huawei naar een besturingssysteem dat op zoveel mogelijk apparaten kan draaien.
Een deel van de reden is compatibiliteit. Als u de hardwarevereisten negeert, zou elke toepassing die voor Harmony OS is geschreven, moeten werken op elk apparaat waarop deze wordt uitgevoerd. Dat is een aantrekkelijk voorstel voor ontwikkelaars. Maar het zou ook voordelen moeten hebben voor de consument. Naarmate steeds meer apparaten geautomatiseerd worden, is het logisch dat ze gemakkelijk kunnen werken als onderdeel van een breder ecosysteem.
Maar hoe zit het met telefoons?
Het is bijna een jaar geleden dat het Treasury Department van de Trump-administratie Huawei op een “entiteitenlijst” plaatste, waardoor Amerikaanse bedrijven geen handel konden drijven met het bedrijf. Hoewel dit druk heeft uitgeoefend op alle niveaus van het bedrijf van Huawei, werd de grootste pijn gevoeld in de mobiele divisie van het bedrijf, waardoor het geen nieuwe apparaten met Google Mobile Services (GMS) kon vrijgeven.
Google Mobile Services is in feite het volledige Google-ecosysteem voor Android, inclusief alledaagse apps zoals Google Maps en Gmail, evenals de Google Play Store. Nu Huawei’s nieuwste telefoons geen toegang hebben tot de meeste apps, hebben velen zich afgevraagd of de Chinese gigant Android zal verlaten en in plaats daarvan zal overstappen op een besturingssysteem van eigen bodem.
Dit lijkt onwaarschijnlijk. Tenminste, op korte termijn.
Om te beginnen heeft het leiderschap van Huawei zijn toewijding aan het Android-platform herhaald. In plaats daarvan is het gericht op het ontwikkelen van zijn eigen alternatief voor GMS, genaamd Huawei Mobile Services (HMS).
De kern hiervan is het app-ecosysteem van het bedrijf, de Huawei AppGallery. Huawei zegt dat het $ 1 miljard uitgeeft om de ‘app-kloof’ met de Google Play Store te dichten en dat er 3.000 software-engineers aan werken.
Een nieuw mobiel besturingssysteem zou gedwongen worden om helemaal opnieuw te beginnen. Huawei zou ontwikkelaars moeten aantrekken om hun apps voor Harmony OS te porten of opnieuw te ontwikkelen. En, zoals we hebben geleerd van Windows Mobile, BlackBerry 10 en Samsung’s Tizen (en voorheen Bada), is dat niet eenvoudig.
Dat gezegd hebbende, Huawei is een van de technologiebedrijven met de meeste middelen ter wereld. En daarom zou het onverstandig zijn om het vooruitzicht van een Harmony OS-telefoon volledig te negeren.
Gemaakt in China 2025
Er is hier een interessante politieke invalshoek om te bespreken. China fungeert al decennia lang als ’s werelds fabriek en bouwt producten die in het buitenland zijn ontworpen. Maar de afgelopen jaren hebben de Chinese regering en de eigen particuliere sector zwaar geïnvesteerd in onderzoek en ontwikkeling. In toenemende mate vinden Chinees ontworpen producten hun weg naar het internationale toneel en bieden ze nieuwe concurrentie voor de technische elite van Silicon Valley.
Te midden van dit alles heeft de regering van Peking een ambitie die zij ‘Made in China 2025’ noemt. In feite wil het een einde maken aan zijn afhankelijkheid van geïmporteerde hightechproducten, zoals halfgeleiders en vliegtuigen, en deze vervangen door hun eigen alternatieven van eigen bodem. De motivatie hiervoor komt voort uit economische en politieke veiligheid, evenals uit nationaal prestige.
Harmony OS past perfect in deze ambitie. Als het van de grond komt, zal het het eerste wereldwijd succesvolle besturingssysteem zijn dat uit China komt – met uitzondering van de systemen die in nichemarkten worden gebruikt, zoals mobiele basisstations. Deze geloofsbrieven van eigen bodem zullen vooral van pas komen als de koude oorlog tussen China en de Verenigde Staten blijft woeden.
En als gevolg daarvan zou het me niet verbazen als Harmony OS een aantal zeer enthousiaste supporters heeft bij de centrale overheid, maar ook binnen de bredere Chinese particuliere sector. En het zijn deze supporters die uiteindelijk het succes zullen bepalen.
