Wetenschappers dachten dat slangen geen clitoris hadden. Ze hadden het mis

Vrouwelijke slangen hebben ook clitoris, vindt een nieuwe studie.

Het onderzoek werpt de mogelijkheid op dat het seksleven van slangen is ingewikkelder en diverser dan eerder werd begrepen, rapporteren onderzoekers op 14 december Procedures van de Royal Society B.

Clitoris komt voor bij een breed scala aan gewervelde dieren, van krokodillen tot dolfijnen (SN: 1/10/22). Een uitzondering vormen vogels, die hun clitoris in de loop van hun evolutie verloren. Vrouwelijke slangen leken ook het geslachtsorgaan te hebben verloren, wat een raadsel was, aangezien hun naaste hagedisverwanten gepaarde clitoris hebben, hemiclitoris genaamd. Mannelijke hagedissen en slangen hebben gepaarde phalli of hemipenises.

Dit element van de seksuele anatomie van vrouwtjesslangen is zo lang niet in detail onderzocht, deels omdat hemiclitoris kwetsbaar kunnen zijn en gemakkelijk over het hoofd kunnen worden gezien, maar ook omdat vrouwelijke geslachtsorganen van oudsher als “nogal taboe” werden beschouwd, zegt evolutiebioloog Megan Folwell van de Universiteit van Adelaide. in Australië.

“Zelfs bij mensen werd in 2006 nog steeds gediscussieerd over de juiste functie en betekenis van de menselijke clitoris”, zegt ze.

Tegenstrijdige verslagen van slangenhemiclitorises in sommige wetenschappelijke artikelen brachten Folwell ertoe een gedetailleerde blik te werpen. Ze onderzocht eerst een geëuthanaseerde vrouwelijke doodsadder (Acanthophis antarcticus). “Ik begon net met het ontleden van de staart en ging erin met een heel open geest over wat ik zou kunnen vinden”, zegt ze.

Ze was “aangenaam verrast” toen ze daarin dubbele organen vond die totaal verschilden van de hemipenises die bij mannelijke slangen worden aangetroffen. Ook, in tegenstelling tot hemiclitorises van hagedissen, konden die van de slang niet extern uitkomen.

Om te bevestigen dat ze niet naar een stuk ander weefsel keek, onderzochten Folwell en haar collega’s zorgvuldig delen van de organen onder een microscoop. Het team drenkte ook de staart in jodium, waardoor de zachte weefsels in het genitale gebied met een grotere resolutie konden worden gezien met behulp van röntgenfoto’s.

Deze analyses toonden aan dat de weefsels fundamenteel verschilden van de hemipenises van de mannelijke slang. De vrouwelijke organen zaten vol voornamelijk collageen in plaats van spiervezels die door de structuur liepen. Een andere analyse toonde aan dat de organen “veel zenuwen” door zich heen hadden, zegt Folwell, wat suggereert dat ze waarschijnlijk een substantiële tactiele gevoeligheid hebben. Net als de clitoris van andere soorten vertoonde die van de slang een robuuste bloedtoevoer.

Het team breidde zijn studie uit naar nog acht slangensoorten in vier families, en onthulde een duizelingwekkende verscheidenheid aan clitorale diversiteit. Folwell zegt bijvoorbeeld dat de hemiclitoris van de Mexicaanse cantiladder (Agkistrodon bilineatus) zijn enorm en vullen de ruimte van de staart. ‘Dan zie je de bruine slang van de Ingram, die zo piepklein was. Als je niet wist waarnaar je op zoek was, had je het zeker kunnen missen”, zegt Folwell.

Sommige hemiclitoris zijn dun en liggen bovenop de geurklieren, terwijl andere tussen of zelfs een combinatie van bovenop en tussen zitten, voegt ze eraan toe.

Men denkt dat slangen zijn geëvolueerd uit voorouders van hagedissen. De bevindingen tonen aan dat, evolutionair gezien, de slangenclitoris “niet verloren was; het was gewoon veranderd’, zegt Diane Kelly, een evolutiebioloog aan de Universiteit van Massachusetts Amherst, die niet betrokken was bij deze studie.

Folwell en haar collega’s denken dat de hemiclitorieën kunnen worden gestimuleerd tijdens verkering en paringsgedrag, zoals het in elkaar draaien van staarten. Dit kan het vrouwtje ontvankelijker maken, langer en vaker paren stimuleren en de kans op bevruchting vergroten.

“Er is vaak gedacht dat het bij slangen allemaal om dwang ging, en alles om de man die de paring drijft”, zegt Folwell. “Het is misschien een beetje dichter bij verleiding bij sommige soorten.”

In de toekomst wil Folwell verder onderzoeken hoe zenuwen in hemiclitoris betrokken zijn bij elke aanrakingsgevoeligheid en -functie tijdens het paren.

Kelly merkt op dat het vergelijken van hemipenises en hemiclitorises van dezelfde soort kan helpen om een ​​idee te krijgen van de functie van de organen in slangen, en mogelijk een heen-en-weer evolutie tussen mannetjes en vrouwtjes kan onthullen.

“Het is 2022 en hier is een gloednieuwe anatomische vondst bij een heel gewoon dier”, zegt Kelly. “Er is veel anatomie die we nog steeds niet kennen.”