De gefossiliseerde vleugel van een sprinkhaanachtig wezen suggereert dat het kan knetteren en licht kan weerkaatsen
De hedendaagse grote gestreepte sprinkhaan (Arcyptera fusca) maakt knetterende geluiden met zijn vleugels (afgebeeld). Dergelijke communicatie met insectenvleugels gaat minstens 310 miljoen jaar terug, zeggen wetenschappers.
Moderne insecten zijn veelzijdige gesprekspartners. Krekels kunnen een been tegen een vleugel schrapen of twee vleugels tegen elkaar wrijven. Sommige sprinkhanen slaan met hun vleugels als castagnetten; anderen knetteren en breken de dunne membranen. Veel vlindervleugels spelen met licht, manipuleren het om zich in het zicht te verbergen of reflecteren het in flitsen langs iriserende of veelzijdige oppervlakken (SN: 21-6-21).
De ontdekking van de gefossiliseerde vleugel van een sprinkhaanachtig insect suggereert dat dit gesprek al 310 miljoen jaar geleden begon. De vleugelstructuren lijken op die van levende insecten die licht of geluid gebruiken om te communiceren, rapporteren onderzoekers 8 juli in Communicatiebiologie.
Genaamd Theiatitan azari — na Theia, de Titan-godin van het licht in de Griekse mythologie – het insect was een lid van Titanoptera, een groep gigantische roofzuchtige insecten. Grootvleugelige insecten gedijden in het Carboon, dat 359 miljoen tot 299 miljoen jaar geleden besloeg. Sommige groeiden tot verbazingwekkende afmetingen in de zuurstofrijke atmosfeer (SN: 13-12-05). (De angstaanjagende libel-achtige) Meganeura was ongeveer zo groot als een kleine hond.)
T. azaric dateert van vóór andere Titanoptera met ongeveer 50 miljoen jaar. Maar net als andere insecten in de groep, zijn de dunne membranen van zijn voorvleugels verdeeld door netwerken van aderen in een mozaïek van kleinere secties. Gebaseerd op de patronen van die mozaïeken, Titanoptera, inclusief: T. azaric, hebben mogelijk een reeks communicatiemiddelen aan hun vleugeltips gehad, waaronder geknetter, lichtflitsen of beide, zeggen Thomas Schubnel, een evolutionair bioloog aan het Institute of Systematics, Evolution, Biodiversity in Parijs en collega’s.
Wetenschappers weten nog niet of de oude insecten die vermogens gebruikten om potentiële partners te roepen of roofdieren te waarschuwen. Maar deze ontdekking suggereert dat er nog veel meer is dat deze oude vleugels hen kunnen vertellen.
