Een studie schat 4 procent van de jaarlijkse wereldwijde BBP-verliezen tegen 2100, tenzij kustgebieden zich voorbereiden
Stijgende zeeën kunnen de wereld tegen 2100 jaarlijks meer dan 4 procent van het wereldwijde BBP kosten, tenzij landen zich nu voorbereiden op meer overstromingen langs de kust. De Chinese stad Guangzhou, waar stormen in juli 2017 hebben bijgedragen tot recordoverstromingen (getoond), zou sterke verliezen kunnen zien als gevolg van zeespiegelstijging.
Stijgende zeeën die steden en kustinfrastructuur overspoelen, kunnen de wereld meer kosten dan 4 procent van de wereldeconomie elk jaar tegen 2100 – veel meer dan eerder geschat – tenzij er dringend actie wordt ondernomen om zowel de uitstoot van broeikasgassen te verminderen als om zich voor te bereiden op dergelijke effecten van klimaatverandering, vindt een nieuwe studie.
Dat worstcasescenario, waarbij wordt aangenomen dat grote hoeveelheden poolijs zullen smelten, kan oplopen tot biljoenen dollars. Dat zijn ‘geen pinda’s’, zegt Thomas Schinko, klimaateconoom en adjunct-directeur van het Risk and Resilience-programma van het International Institute for Applied Systems Analysis in Wenen. ‘Dit zou tot een heel andere wereld leiden.’
Gezien de risico’s is het moeilijk voor te stellen dat mensen zich niet zullen inspannen om zich aan te passen aan een wereld met meer overstromingen en kusterosie, zegt Schinko. Dat worstcasescenario is dus ‘geen erg realistisch scenario’. Maar ongeacht of het wereldwijde verlies van 4 procent daadwerkelijk werkelijkheid wordt, zegt hij, het schokkende aantal zou beleidsmakers moeten laten zien wat er zou kunnen gebeuren als ze niet snel handelen.
Als landen de uitstoot van broeikasgassen voldoende verlagen om te voorkomen dat de mondiale temperatuur meer dan 2 graden Celsius boven het pre-industriële niveau stijgt, maar niets anders doen om zich voor te bereiden op stijgende zeeën, zullen de kosten naar verwachting jaarlijks meer dan 3 procent van het wereldwijde bruto binnenlands product bedragen door 2100, zegt het rapport. Maar als landen hun emissies verlagen en zich voorbereiden op zeespiegelstijging, kunnen de kosten worden beperkt tot ongeveer 0,4 procent van het wereldwijde BBP of minder, vonden Schinko en zijn collega’s.
De studie, gepubliceerd op 14 januari Milieuonderzoekscommunicatie, gaat verder dan eerdere studies die naar schatting ongeveer 1,3 procent van het wereldwijde BBP in verliezen uit zeeën met een gemiddelde stijging tot een meter (SN: 15-08-18). Maar waar eerdere studies gebruikten van één type economisch model, gebruikt de nieuwe studie drie verschillende soorten macro-economische modellen om te testen hoe verschillende energiebeleidslijnen en emissiescenario’s kunnen spelen op de wereldeconomie – en in specifieke landen – gedurende de volgende acht tientallen jaren.
De onderzoekers hebben ook overwogen hoe die economische effecten zouden kunnen veranderen als kustgemeenschappen zich voorbereiden op het verhoogde risico op overstroming, bijvoorbeeld door dijken of zeeweringen aan te leggen (SN: 6-8-19). Bij eerdere studies was niet met al deze factoren tegelijk rekening gehouden. De computersimulaties van het team werden in de loop van de tijd aangepast, inclusief veranderingen in de lokale zeespiegelstijging en de gevolgen van eerdere jaren bij het schatten van de kosten voor latere jaren. En het team keek naar de economische effecten van directe verliezen, zoals vernietigde infrastructuur, en indirecte kosten die door de economie kunnen gaan, zoals banenverlies en verstoorde toeleveringsketens die het gevolg kunnen zijn van schade aan bedrijven.
Deze modellen laten zien dat, ongeacht het emissiescenario, de wereldwijde BBP-verliezen in 2050 waarschijnlijk relatief laag zullen zijn, gemiddeld minder dan 0,4 procent per jaar. Maar dan beginnen de kosten te stijgen – min of meer afhankelijk van hoeveel de wereld doet om de opwarming van het klimaat tegen te gaan en zich voor te bereiden op stijgende zeeën.
Het komt erop neer, zegt Schinko, dat als we nu niets doen, de kosten en de gevolgen van de stijgende zeeën in de tweede helft van deze eeuw omhoog zullen schieten. ‘Als we het verkeerde traject inslaan, zullen de gevolgen aanzienlijk zijn.’
Bovendien hebben we het in deze studie alleen over de economische gevolgen van kustoverstromingen als gevolg van zeespiegelstijging, geen droogte of bosbranden … geen binnendringen van zoutgehalte of landverlies “of andere gevaren zoals zware stormen, zegt Schinko. De schade als gevolg van klimaatverandering in het algemeen kan aanzienlijk groter zijn.
Verliezen als gevolg van zeespiegelstijging zouden ongelijk verdeeld zijn over de hele wereld. Zo zou China tegen 2100 jaarlijks tot 12 procent van zijn BBP kunnen verliezen; voor het bbp van China in 2019 bedraagt dat $ 1,7 biljoen. De verliezen in Japan zouden jaarlijks 8 procent kunnen bedragen; Europa, tot 6 procent per jaar, volgens het rapport.
Dreigende verliezen
Economische verliezen door zeespiegelstijging kunnen steil zijn (links), gemiddeld meer dan 4 procent van het jaarlijkse wereldwijde bbp tegen 2100 als landen op het huidige niveau broeikasgasemissies blijven uitstoten en zich niet voorbereiden op en aanpassen aan een wereld met stijgende zeeën, nieuw onderzoek suggereert. Zo kunnen de verliezen van China oplopen tot 12 procent van het jaarlijkse wereldwijde BBP en kunnen de verliezen van Europa oplopen tot 6 procent. Maar als kustgemeenschappen zich aanpassen, kunnen die jaarlijkse economische verliezen beperkt zijn tot 0,4 procent van het wereldwijde BBP of minder.
Hoe de zeespiegelstijging in 2100 economieën over de hele wereld kan beïnvloeden
De onderzoekers merken op dat hun studie nog steeds onvoldoende is om de werkelijke kosten van stijgende zeeën te schatten. Zo zijn overstromingen door orkanen en tyfoons niet goed vertegenwoordigd, zegt studieauteur Daniel Lincke, informaticus en onderzoeker bij het Global Climate Forum in Berlijn.
Ook nog niet goed vertegenwoordigd zijn samengestelde overstromingen – overstromingen verergerd door extra hoogwater of zware regenval – die waarschijnlijk het grootste probleem zijn als gevolg van zeespiegelstijging, zegt kustingenieur Robert Nicholls, directeur van het Tyndall Centre for Climate Change Research bij de Universiteit van East Anglia in Norwich, Engeland.
En natuurlijk zijn projecties voor zeespiegelstijging zelf een bewegend doelwit. Projecties op basis van ijssmelt variëren, afhankelijk van hoeveel broeikasgassen de wereld uitstraalt, van 25 centimeter tot bijna een meter tegen 2100. Maar dat zou kunnen veranderen, aangezien simulaties op het gebied van klimaatverandering steeds geavanceerder worden door meer verwachte effecten van warmere atmosferische temperaturen op te nemen (SN: 7-1-20).
Gegevens die in al deze modellen passen, worden steeds beter, zegt Lincke. In de afgelopen paar maanden hebben onderzoekers het aantal mensen verdrievoudigd dat nu in gebieden woont die de komende eeuw door overstromingen zullen worden overspoeld, op basis van betere hoogtegegevens (SN: 29-10-19). Studies zijn ook herzien waarde schattingen voor infrastructuur en middelen in uiterwaarden over de hele wereld, herziene bevolkingskaarten en onderzocht veranderingen in oceaan circulatiepatronen dat kan een groot verschil maken in projecties op zeeniveau.
De economische modellen die in de nieuwste studie werden gebruikt, hielden rekening met deze herzieningen en met gegevens over wat er nu werkelijk gebeurt in kustgemeenschappen, zegt Lincke. Sommige kustgemeenschappen doen niets, terwijl anderen actie ondernemen om klimaatgerelateerde overstromingen aan te pakken, bijvoorbeeld door zeeweringen te bouwen of dure infrastructuur te verplaatsen (SN: 6-8-19).
Deze voorbereiding is de sleutel, zeggen onderzoekers. De wereld begint al “effecten te zien – zaken als overstromingen van overlast langs de oostkust van de VS”, zegt Nicholls. Zelfs als landen er op dit moment in slagen hun CO2-uitstoot drastisch te verminderen, zullen de zeeën blijven stijgen. Je kunt de kraan niet zomaar dichtdraaien. We moeten ons voorbereiden. ‘
