Chorioamnionitis: infectie tijdens de zwangerschap

Chorioamnionitis is een bacteriële infectie die vóór of tijdens de bevalling optreedt. De naam verwijst naar de vliezen die de foetus omringen: het “chorion” (buitenste membraan) en het “amnion” (met vloeistof gevulde zak).

De aandoening treedt op wanneer bacteriën het chorion, het vruchtwater en het vruchtwater rond de foetus infecteren. Het kan leiden tot een vroeggeboorte of een ernstige infectie bij de moeder en de baby. Het komt het meest voor bij vroeggeboorten; het wordt ook gezien bij ongeveer 2 tot 4 procent van de volledige leveringen.

Chorioamnionitis is ook bekend als “amnionitis” of “intra-amniotische infectie”.

Deze aandoening ontstaat meestal door een infectie die kan optreden wanneer bacteriën die normaal in de vagina aanwezig zijn, opstijgen naar de baarmoeder, waar de foetus zich bevindt.

E coli, groep B streptokokken, en anaërobe bacteriën zijn de meest voorkomende oorzaken van chorioamnionitis.

Het vruchtwater en de placenta – en de baby – kunnen geïnfecteerd raken.

Chorioamnionitis veroorzaakt niet altijd symptomen, maar sommige vrouwen kunnen last krijgen van:

• koorts
• hoge hartslag
• gevoeligheid van de baarmoeder
• verkleurd, stinkende vruchtwater

De meest voorkomende risicofactoren voor deze aandoening zijn:

• jonge moederleeftijd (jonger dan 21 jaar)

• lage sociaaleconomische status
• eerste zwangerschap
• lange bevalling

• membranen die gedurende langere tijd zijn gescheurd (water is gebroken)

• voortijdige geboorte
• meerdere vaginale onderzoeken tijdens de bevalling (alleen een risicofactor bij vrouwen met gescheurde vliezen)
• reeds bestaande infecties van het onderste genitale kanaal
• interne foetale of baarmoedercontrole

Als u een of meer van deze risicofactoren heeft, is de kans groter dat u chorioamnionitis krijgt.

Chorioamnionitis wordt meestal als een medisch noodgeval beschouwd. De aandoening kan tot ernstige complicaties leiden, waaronder:

• bacteriëmie (infectie in de bloedbaan)

• endometritis (infectie in het slijmvlies van de baarmoeder)

• behoefte aan keizersnede
• zwaar bloedverlies bij de bevalling

• bloedstolsels in de longen en het bekken

Ongeveer 3 tot 12 procent van de vrouwen met chorioamnionitis heeft bacteriëmie. Deze aandoening verhoogt ook de behoefte aan een keizersnede. Van degenen die een keizersnede hebben gekregen, ontwikkelt tot 8 procent een wondinfectie en ongeveer 1 procent ontwikkelt een bekkenabces (verzameling van pus). Moedersterfte door infectie is uiterst zeldzaam.

Baby’s die worden afgeleverd bij moeders met chorioamnionitis lopen ook gevaar op ernstige complicaties:

• De aandoening kan leiden tot meningitis (een infectie van de bekleding van de hersenen en het ruggenmerg). Dit komt echter voor bij minder dan 1 procent van de zuigelingen die voldragen zijn.

• Longontsteking of bacteriëmie kan zich ook ontwikkelen bij ongeveer 5 tot 10 procent van de baby’s van vrouwen met chorioamnionitis. Bacteriëmie komt vaker voor bij premature baby’s.

In zeldzame gevallen kunnen de complicaties die gepaard gaan met chorioamnionitis levensbedreigend zijn voor premature baby’s.

Deze complicaties zijn minder waarschijnlijk als de infectie vroeg wordt gediagnosticeerd en een antibioticabehandeling wordt gestart.

Uw arts kan deze aandoening meestal diagnosticeren door een lichamelijk onderzoek uit te voeren. Laboratoriumtests kunnen die diagnose bevestigen.

Vruchtwaterpunctie kan nodig zijn als u in vroegtijdige bevalling bent. Bij deze prenatale test wordt een kleine hoeveelheid vruchtwater verwijderd om te testen. U kunt chorioamnionitis hebben als het vruchtwater een lage concentratie glucose (suiker) en een hoge concentratie witte bloedcellen (WBC’s) en bacteriën heeft.

Zodra u de diagnose chorioamnionitis heeft, wordt u onmiddellijk behandeld om complicaties te voorkomen.

Een vroege behandeling kan uw koorts verminderen, uw hersteltijd verkorten en het risico op infectie en complicaties van uw baby verlagen.

Antibiotica worden vaak gebruikt om de aandoening te behandelen. Ze worden meestal toegediend via een infuus en worden voortgezet totdat u uw baby heeft gekregen. Mogelijk krijgt u enkele van de volgende antibiotica:

• ampicilline (Principen)

• penicilline (PenVK)

• gentamicine (Garamycine)

• clindamycine (Cleocin)

• metronidazol (Flagyl)

Als de infectie op behandeling reageert, stopt uw ​​arts met het toedienen van antibiotica. U kunt het ziekenhuis verlaten als u geen koorts meer heeft en uw arts denkt dat u veilig naar huis kunt.

De meeste mensen hebben geen orale antibiotica nodig op poliklinische basis.

De langetermijnvooruitzichten voor moeders met chorioamnionitis zijn uitstekend. De toekomstige vruchtbaarheid komt zelden in gevaar.

De vooruitzichten voor zuigelingen die worden afgeleverd bij besmette moeders zijn ook erg goed.

Maar sommige baby’s, vooral degenen die te vroeg zijn, kunnen op de lange termijn complicaties hebben. Deze complicaties kunnen longziekte of een verminderde hersenfunctie zijn.

Uw arts zal er alles aan doen om te voorkomen dat de infectie zich ontwikkelt. Ze kunnen dit op verschillende manieren doen, zoals:

• screening op bacteriële vaginose (vaginale ontsteking) in uw tweede trimester
• screening u voor groep B streptokokken infectie zodra u 35 tot 37 weken zwangerschap bereikt
• vermindering van het aantal vaginale onderzoeken dat tijdens de bevalling wordt uitgevoerd
• het minimaliseren van de frequentie van interne monitoring

Het is belangrijk om regelmatig met uw arts te worden gecontroleerd en uw vragen en zorgen te bespreken.