Een nieuwe studie suggereert ja, maar het zal niet het laatste woord zijn
De dichte botten van Spinosaurus (geïllustreerd) heeft mogelijk geholpen om het onder water te houden, waardoor de dinosaurus tijdens het zwemmen op prooien kon jagen, zoals oude zaagvissen.
Een felle groep roofzuchtige dinosaurussen heeft misschien een groot deel van hun jacht in het water gedaan.
Een analyse van de botdichtheid van verschillende scherpgetande spinosauriërs suggereert dat verschillende leden van deze dino-groep bestond voornamelijk uit waterdierenrapporteren onderzoekers 23 maart in Natuur.
Die bevinding is het laatste salvo in een voortdurende uitdaging van de heersende opvatting dat alle dinosaurussen op het land waren en het rijk van water en lucht aan mariene reptielen zoals Mosasaurus en vliegende reptielen zoals Pteranodon. Maar, zeggen andere onderzoekers, het bewijst dat nog steeds niet Spinosaurus en zijn verwanten zwommen echt.
In 2014 hebben Nizar Ibrahim, een paleontoloog van gewervelde dieren die nu aan de Universiteit van Portsmouth in Engeland werkt, en collega’s het fossiel van een 15 meter lange Spinosaurus van wat nu Marokko is. De vreemde verzameling kenmerken van de dinosaurus – een enorme zeilachtige structuur op zijn rug, korte en gespierde poten, neusgaten ver van zijn snuit en naaldachtige tanden die schijnbaar zijn ontworpen om vissen te blijven haken – suggereerde de onderzoekers dat het roofdier misschien een zwemmer was (SN: 9/11/14). Het had met name zeer dichte beenbotten, een kenmerk van sommige waterdieren zoals zeekoeien die de botten nodig hebben voor ballast om onder water te blijven.
In de nieuwe studie kwamen Ibrahim en zijn team terug op die kwestie van botdichtheid om te beoordelen of het een betrouwbare proxy is voor hoeveel tijd een wezen in het water doorbrengt. Het team verzamelde “een enorme dataset” van femur- en dorsale ribbotdichtheden van “een ongelooflijke menagerie van uitgestorven en levende dieren, en reikte naar museumconservatoren over de hele wereld”, zegt Ibrahim.
Die menagerie omvat spinosauriërs zoals opzichtige, met zeilruggen Spinosaurus evenals zijn even scherp getande neven Baryonyx en Suchomimus. Het omvat ook andere groepen dinosauriërs, uitgestorven mariene reptielen, pterosauriërs, vogels, moderne krokodillen en zeezoogdieren.
Het team vergeleek deze botanalyses vervolgens met de watergewoonten van de verschillende wezens in het onderzoek. Dat werk bevestigt dat dichtheid “een uitstekende indicator” is voor soorten in de vroege stadia van een overgang van landwoning naar waterwoning, meldt het team. Die compacte botten kunnen dergelijke overgangswezens, die misschien nog geen kenmerken zoals vinnen of vinnen hebben om hen te helpen gemakkelijker in het water te manoeuvreren, helpen bij het jagen onder water – wat het team ‘onderwater foerageren’ noemt.
Uit de analyses blijkt ook dat niet alleen Spinosaurus hebben zeer dichte botten, maar Baryonyx deed het ook. Dat suggereert dat beide dino’s onder water verzamelaars waren, zegt het team. Dat idee bouwt voort op eerder werk van Ibrahim en collega’s die dat voorstelden Spinosaurus bracht niet alleen veel van zijn tijd in het water door, maar kon zelfs zwemmen om een prooi te achtervolgen, dankzij zijn vreemde, peddelvormige staart (SN: 29/4/20).
Het idee van zwemmen Spinosaurus is niet voor iedereen overtuigend geweest. In 2021 is een studie in Palaeontologia Electronica onderzocht Spinosaurus‘ anatomie in detail en kwam tot een andere conclusie. De dinosaurus was geen zeer gespecialiseerd roofdier in het water, schreven David Hone, een zoöloog en paleobioloog aan de Queen Mary University of London, en Thomas Holtz Jr., een paleontoloog van gewervelde dieren aan de University of Maryland in College Park. In plaats van, Spinosaurus misschien net in het ondiepe water waadde, als een reiger, om te vissen.
De nieuwe studie heeft die sceptici niet overtuigd. Spinosaurus heeft “duidelijk zeer dichte botten. Dit is echt een goed bewijs dat ze in het water rondhangen, maar dat wisten we eigenlijk wel,’ zegt Hone. “Het is niet duidelijk wat ze zijn aan het doen in het water. Dat is het controversiële deel.”
Neem nijlpaarden, die een groot deel van hun tijd grotendeels onder water doorbrengen, zegt Hone. “Nijlpaarden hebben een botdichtheid die volledig vergelijkbaar is met Spinosaurus en Baryonyxmaar ze eten niet in het water” en ze zwemmen niet, voegt hij eraan toe.
“Iedereen is het erover eens dat Spinosaurus was meer aquatisch dan andere grote theropoden” zoals Tyrannosaurus rex, zegt Holtz. Dat Baryonyx ook dichte botten had, was een beetje een interessante verrassing, voegt hij eraan toe.
Maar dikke botten of niet, zegt Holtz, “het verandert ze nog steeds niet in waterjagers.” Hij beschrijft verschillende anatomische kenmerken – Spinosaurus‘ lange slanke nek, gekantelde kop en opstelling van nekspieren die een neerwaartse slagbeweging suggereren – die meer wijzen op een wadend wezen dat van boven het wateroppervlak jaagde dan op een die zijn prooi onder water achtervolgde.
Kiersten Formoso, paleobioloog van gewervelde dieren aan de Universiteit van Zuid-Californië in Los Angeles, zegt dat de nieuwe vergelijking van botdichtheden tussen een grote verscheidenheid aan wezens een waardevolle toevoeging is, een toevoeging die ze verwacht te zullen noemen in haar eigen werk dat de overgang van oude wezens van land naar water. Maar ook zij is er niet van overtuigd dat het dat bewijst Spinosaurus en Baryonyx kon echt zwemmen.
“Ik zou me nooit losmaken” Spinosaurus uit het water”, zegt Formoso. Maar, voegt ze eraan toe, er moet meer werk worden gedaan aan de biomechanica ervan – hoe het zou kunnen zijn verplaatst – om te begrijpen hoe handig de dinosaurus in het water zou kunnen zijn geweest.
