Multiple sclerose (MS) is een chronische aandoening die het centrale zenuwstelsel aantast. MS wordt beschouwd als een immuungemedieerde ziekte, een ziekte die ervoor zorgt dat het immuunsysteem van het lichaam abnormaal werkt.

Hoewel MS is geclassificeerd als een immuungemedieerde ziekte, betekent dat niet automatisch dat het een auto-immuunziekte is. In feite is het onderzoek naar dit onderwerp relatief gemengd, waarbij sommige deskundigen beweren dat MS niet voldoet aan de standaardrichtlijnen van een klassieke auto-immuunziekte.

Volgens een artikel gepubliceerd in Auto-immuunziekten, is de aanwezigheid van een specifiek auto-antigeen het belangrijkste criterium om een ​​aandoening als een auto-immuunziekte te beschouwen. Een auto-antigeen is een stof in het lichaam die door uw immuunsysteem wordt aangezien voor een vreemde stof, waardoor het het antigeen “aanvalt”.

Tot op heden is er geen enkel auto-antigeen geïdentificeerd voor MS. Bovendien hebben meerdere dierstudies tegenstrijdige resultaten aangetoond met betrekking tot antigenen, immuuncellen en andere factoren, waardoor de classificatie van MS in twijfel wordt getrokken.

Ondanks tegenstrijdig onderzoek over dit onderwerp classificeren veel wetenschappers, artsen en andere medische professionals MS als een auto-immuunziekte.

Wat we nog niet weten

Hoewel het MS-onderzoek de afgelopen decennia enorm is verbeterd, is er nog steeds veel dat we niet weten over de ziekte.

De ontwikkeling van MS is bijvoorbeeld gecompliceerd en wetenschappers weten nog steeds niet helemaal zeker wat de ziekte veroorzaakt. De huidige consensus binnen de wetenschappelijke gemeenschap wijst echter op factoren die verband houden met iemands genetica, immuunsysteem en omgeving.

Bovendien is MS een sterk geïndividualiseerde ziekte, wat betekent dat de behandeling en behandeling van de aandoening van persoon tot persoon kan verschillen. Er zijn bijvoorbeeld verschillende mogelijke triggers die tot een terugval kunnen leiden, maar deze triggers zien er vaak anders uit, afhankelijk van de persoon.

Uiteindelijk valt er nog meer te leren over de fijne kneepjes van MS, maar wetenschappers blijven elke dag vooruitgang boeken in ons begrip van deze aandoening.

Hoe beïnvloedt MS het lichaam?

Bij mensen met MS valt het immuunsysteem per ongeluk het centrale zenuwstelsel aan en beschadigt het effectief:

  • de myelineschede die de zenuwvezels van het centrale zenuwstelsel beschermt (hersenen, ruggengraat en oogzenuwen)
  • de zenuwvezels
  • de cellen die myeline produceren

Bij MS maakt de schade aan de zenuwen, myeline en myelineproducerende cellen het de zenuwen van het centrale zenuwstelsel moeilijk om berichten te verzenden en te ontvangen. Dit leidt op zijn beurt tot een verminderd functioneren in het centrale zenuwstelsel, wat een breed scala aan neurologische symptomen veroorzaakt.

Er zijn bepaalde veelvoorkomende MS-symptomen, maar de symptomen die elke persoon ervaart, kunnen variëren, afhankelijk van het ziektestadium, ziekteprogressie en meer. Dit kan zijn:

  • blaas disfunctie
  • darmproblemen
  • cognitieve stoornissen
  • depressie
  • verminderde smaak
  • duizeligheid
  • dysesthesie
  • dysfagie
  • emotionele stoornissen
  • vermoeidheid
  • gehoorverlies
  • jeuk
  • spier spasticiteit
  • doof gevoel
  • pijn
  • ademhalingsproblemen
  • toevallen
  • seksuele disfunctie
  • spraakveranderingen
  • tintelingen
  • tremor
  • moeite met lopen
  • hoogtevrees
  • gezichtsstoornissen
  • zwakheid

Volgens de National Multiple Sclerosis Society kunnen MS-symptomen in de loop van de tijd variëren of fluctueren – en geen twee mensen met MS zullen exact dezelfde reeks symptomen hebben met dezelfde exacte timing.

Vier soorten MS

Er zijn vier hoofdtypen MS. Elk type wordt bepaald door verschillen in terugval, remissie en ernst van de symptomen:

  • Klinisch geïsoleerd syndroom (CIS) is een eerste episode van MS waarbij vroege schade aan de zenuwen neurologische symptomen veroorzaakt.
  • Relapsing-remitting MS (RRMS) wordt gedefinieerd door herhaalde perioden van terugvallen, waarbij de MS-symptomen het ergst zijn, en remissie, waarbij de MS-symptomen verbeteren.
  • Secundair-progressieve MS (SPMS) wordt gedefinieerd door herhaalde perioden van terugvallen, gevolgd door gedeeltelijke remissie, en vervolgens een gestaag verslechtering van het functioneren naarmate de ziekte vordert.
  • Primair-progressieve MS (PPMS) is MS die langzaam en progressief erger wordt, zonder echt herstel of remissies tussen de recidieven.

MS is een immuungemedieerde ziekte die wordt gekenmerkt door schade aan de zenuwen in het centrale zenuwstelsel. Hoewel veel beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg MS als een auto-immuunziekte definiëren, suggereert onderzoek dat het misschien niet helemaal voldoet aan de huidige criteria voor een auto-immuunziekte.

Als u of een geliefde onlangs een MS-diagnose heeft gekregen, vindt u hier een lijst met onze top 10 aanbevolen MS-bronnen.