Elk jaar meer dan 248.000 mannen in de Verenigde Staten worden gediagnosticeerd met prostaatkanker. Hoewel de kankerreis van elke man anders is, is het waardevol om te weten wat andere mannen hebben meegemaakt.

Lees wat drie verschillende mannen deden nadat ze over hun diagnose hoorden, en de lessen die ze onderweg leerden.

Doe je eigen onderzoek

Ron Lewens enthousiasme voor internet en onderzoek wierp zijn vruchten af ​​toen hij ontdekte dat hij prostaatkanker had. “Ik ben zo’n nerd, dus ik heb dit gewoon onderzocht”, zegt hij.

Lewen, die sinds zijn 50e routinematig prostaatspecifiek antigeen (PSA) had ondergaan, ontdekte in januari 2012 dat zijn PSA-waarden hoger waren dan normaal. “Ze waren boven de drempel gegaan waar mijn dokter zich prettig bij voelde, dus hij liet me wat antibiotica nemen voor het geval het een infectie was. Een paar weken later moest ik nog een test doen.”

Het resultaat: zijn PSA-waarden waren weer gestegen. De huisarts van Lewen stuurde hem naar een uroloog die een digitaal rectaal onderzoek en een biopsie van zijn prostaat uitvoerde. In maart had hij zijn diagnose: prostaatkanker in een vroeg stadium. “We hebben het vroeg opgemerkt”, zegt hij.

Toen wierpen Lewens vaardigheden op het gebied van internetspeuren zijn vruchten af. Hij begon zijn behandelingsopties te onderzoeken. Omdat hij 380 pond woog, zou traditionele chirurgie niet werken. Een radioloog adviseerde traditionele bestraling of brachytherapie, een behandeling waarbij radioactieve zaden in de prostaat worden geïmplanteerd om kankercellen te doden. “Die opties zouden prima zijn geweest, maar ik bleef lezen over protonentherapie”, zegt hij.

Met opgewekte interesse zocht Lewen een protonenbehandelingscentrum op. Er zijn niet zo veel protonbehandelingscentra in de Verenigde Staten, maar één was toevallig 15 minuten verwijderd van Lewen’s huis in Batavia, Illinois. Tijdens zijn eerste bezoek ontmoette hij artsen, verpleegkundigen en radiotherapeuten. “Ze deden hun best om me op mijn gemak te stellen”, zegt hij.

Nadat hij er met zijn vrouw over had gepraat en de gevolgen van de verschillende behandelingen had afgewogen, besloot Lewen protonentherapie te gebruiken om zijn prostaatkanker te behandelen. Voor dit type behandeling brengen artsen een kleine ballon in het rectum in om de prostaat op te tillen, zodat straling deze beter kan bereiken zonder andere nabijgelegen organen en weefsels aan te tasten.

Hij beëindigde zijn protonbehandelingen in augustus 2012 en onderging het eerste jaar elke 3 maanden PSA-tests. Sindsdien heeft hij jaarlijkse bezoeken met zijn arts gehad. Over het algemeen zegt Lewen dat hij geen betere behandelervaring had kunnen vragen. “De weinige bijwerkingen die ik had als gevolg van de behandeling, waren nooit iets dat me van mijn werk of van een normaal leven hield”, zegt hij.

“Een van de leuke dingen van de geneeskunde van tegenwoordig is dat we veel opties hebben, maar een van de slechte dingen is dat we veel opties hebben”, zegt hij. “Het kan overweldigend zijn, maar het is belangrijk om je opties te begrijpen. Ik heb tijdens mijn onderzoek waarschijnlijk 20 verschillende mensen gesproken, maar het heeft me uiteindelijk geholpen om de beste keuze te maken.”

Vind een behandeling die bij je past

Hank Curry laat het leven niet liggen. Hij sleept hooi en doet mee aan touwwedstrijden. Dus toen de inwoner van Gardnerville, Nevada in december 2011 de diagnose prostaatkanker kreeg, volgde hij dezelfde benadering van kankerbestrijding.

Curry’s artsen moedigden hem aan een operatie te ondergaan. De kanker was immers behoorlijk vergevorderd. Toen hij een biopsie had, controleerden artsen 16 plaatsen op de prostaat op de aanwezigheid van kanker. Alle 16 kwamen positief terug.

“Ze zeiden dat ze dachten dat de kans groot was dat de kanker zich uit de prostaat zelf en in mijn buikholte had verspreid. Ze vertelden me dat we het konden verwijderen, maar er was geen garantie dat ze het allemaal zouden krijgen”, zegt hij. “Als je het ongemak en de operatie en de pijn doormaakt om die operatie te ondergaan en het kan de kanker nog steeds niet elimineren, realiseerde ik me dat dit niet de operatie voor mij was.”

In plaats daarvan onderging Curry 9 weken bestraling, 5 dagen per week. Vervolgens kreeg hij Lupron-injecties (vrouwelijk hormoon) om te voorkomen dat zijn lichaam testosteron aanmaakt dat een herhaling van zijn kanker zou kunnen veroorzaken. Hij begon zijn behandelingen in januari 2012 en beëindigde ze 8 maanden later in augustus.

Tijdens zijn behandelingen onderhield Curry een regelmatig fysiek regime, at hij goed en probeerde hij zijn lichaam in vorm te houden. Dit hielp hem zijn kracht terug te krijgen en door te gaan met hooien. “Ik heb niet het gevoel dat ik een watje ben of zo.”

Geef niet op als de kanker terugkomt

Toen Alfred Diggs op 55-jarige leeftijd de diagnose kanker kreeg, koos hij voor een radicale prostatectomie. “Ik had geen symptomen die verband hielden met de prostaatkanker, maar ik kreeg al heel lang PSA’s”, zegt de voormalige apotheker en zorgverlener uit Concord, Californië. Als Afro-Amerikaan wist Diggs dat zijn kansen op kanker groter waren – net als het risico dat het zou terugkeren.

“Mijn PSA is in een jaar tijd meer dan verdubbeld en een biopsie toonde aan dat ik prostaatkanker had in verschillende lobben van mijn prostaat”, zegt hij. “Er bestonden nieuwere technologieën, maar die moeten er nog minstens 10 jaar zijn voordat ik ze kan toepassen.”

“Na de operatie had ik ongeveer 3 of 4 maanden urine-incontinentie – maar dat is niet ongebruikelijk”, zegt hij. Diggs had ook erectiestoornissen als gevolg van de behandeling, maar hij kon het met medicijnen behandelen.

Hij was de volgende 11 jaar symptoomvrij, maar de kanker keerde begin 2011 terug. “Mijn PSA begon geleidelijk te stijgen, en als je recidiverende prostaatkanker hebt, is de enige klinische indicator die artsen hebben je PSA”, zegt hij. “Ik zag verschillende artsen en ze vertelden me allemaal hetzelfde: ik had bestraling nodig.”

Diggs ontving 35 bestralingsbehandelingen gedurende zeven weken. In oktober 2011 was hij klaar met zijn bestraling en waren zijn PSA-cijfers weer normaal.

Dus hoe komt prostaatkanker terug als er geen prostaat meer is? “Als de prostaatkanker volledig in de prostaat zit, is het voor ongeveer 100 procent te genezen. Als de kankercellen het prostaatbed binnendringen [the tissue surrounding the prostate], is er een kans dat de kanker terugkomt’, zegt Diggs.

“Toen de kanker terugkwam, was het emotioneel niet zo erg”, zegt hij. “Het had niet dezelfde emotionele impact. Ik dacht gewoon ‘Hier gaan we weer!’”

Als u een diagnose krijgt, stelt Diggs voor om contact op te nemen met andere mannen die de diagnose en behandeling hebben ondergaan. “Heel eenvoudig, ze kunnen je dingen vertellen die de dokter niet kan.”